سنگ­های نیمه عمیق شمال شهرکرد واقع در جنوب غربی ایران، در پهنه­ی زمین­ساختی سنندج- سیرجان به صورت دایک­های بازی رخنمون یافته­اند. ترکیب این سنگ­ها دولریتی بوده و دارای بافت­های ویژه­ای همچون اینترگرانولار، اینتر سرتال، افیتیک و پوئی کلیتیک هستند. کانی­های اصلی تشکیل دهنده­ی دولریت­ها عبارتند از پلاژیوکلاز و کلینوپیروکسن و دیگر کانی­های موجود در آن­ها از کانی­های ثانویه از جمله سریسیت، کلریت، کلسیت و به میزان کمتر اپیدوت، زوئیزیت، اسفن و کانی­های فرعی مثل آپاتیت، مگنتیت، تیتانومگنتیت و ایلمنیت تشکیل شده­اند. کلینوپیروکسن­های موجود در دولریت­ها، شامل اوژیت و دیوپسید به صورت فازهای کانیایی جداگانه و یا تنوع ترکیبی از اوژیت در مرکز تا دیوپسید در حاشیه­ی یک فاز دیده می­شوند. شواهد ژئوشیمیایی و کانی شناسی دلالت بر ماهیت تولئیتی دایک­های منطقه دارد. بر اساس نمودارهای جدایشی محیط­های ژئوتکتونیکی مبتنی بر شیمی کانی کلینو پیروکسن، سنگ­های نیمه عمیق مورد بررسی در یک محیط کشش متعاقب فرورانش تشکیل شده­اند. براین اساس، می­توان ماگماتیسم مورد بررسی در این منطقه را به فاز کوهزایی سیمرین میانی تا فوقانی به سن ژوراسیک فوقانی تا کرتاسه تحتانی نسبت داد که سنگ­های نیمه عمیق به مراحل انتهایی این رخداد وابسته­اند.