مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

توده خارانمای (گرانیتوئیدی) اینچه در شرق هریس در استان آذربایجان­شرقی واقع شده است. این توده به درون واحدهای سنگی قدیمی­تر از جمله استوک نیمه آتشفشانی سوناجیل (ائوسن فوقانی – الیگوسن زیرین) با ترکیب میکرودیوریت پورفیری نفوذ کرده است. ترکیب توده نفوذی اینچه از دیوریت، سینودیوریت تا کوارتز دیوریت بوده و در نمودار­های سنگ­شناسی در گستره دیوریت، سینودیوریت و کوارتز­دیوریت قرار می­گیرد. کانی­های اصلی آن شامل پلاژیوکلاز، هورنبلند و پیروکسن است و به صورت فرعی بیوتیت، فلدسپار قلیایی، کوارتز، الیوین، اپیدوت و تورمالین در آن دیده می­شود. بافت غالب این سنگ­ها پورفیری است، ولی بافت­های دانه­­ای، تراکیتوئیدی و افیتیک نیز به صورت فرعی دیده می­شوند. توده اینچه تحت تاثیر تفریق، تبلور بخشی و هضم و آلایش متحول شده است. تجزیه­های شیمیائی نشان می­دهند که سنگ­های این توده غالباً متاآلومینوس بوده و به سری ماگمائی قلیایی- آهکی با پتاسیم بالا تا شوشونیتی تعلق دارند. از نظر محیط زمین ساختی، این توده در موقعیت قوس آتشفشانی پس ­برخوردی و حواشی فعال قاره­ای جایگیری کرده است.