مجموعههای گابرویی جنوب شرق سلطانآباد در 35 کیلومتری شرق شهرستان سبزوار واقع شده و از لحاظ تقسیمبندی زمینساختی، بخشی از زون افیولیتی سبزوار محسوب میشود. ترکیب این تودههای آذرین درونی از گابرو تا گابرودیوریت متغیر است. کانیهای اصلی عبارتند از سنگهای گابرویی شامل پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن از نوع اوژیت – دیوپسید و ارتوپیروکسن از نوع انستاتیت – هیپرستن و کانیهای فرعی شامل آپاتیت، اسفن، بیوتیت، و کانی کدر (اکسیدهای مختلف آهن). ازکانیهای ثانوی میتوان به سریسیت، کلریت، کربنات، ترمولیت و اکتینولیت اشاره کرد. این تودهها بنابر نمودارهای ژئوشیمیایی تولئیتی و شبهرخشان تا پرآلومینی هستند. آمفیبولها در گروه آمفیبولهای کلسیمدار قرار میگیرند بررسیهای کانیشناسی، زمیندماسنجی پیروکسنها، آمفیبولها و پلاژیوکلازهای ناحیه مورد بررسی نشان میدهد که دمای تشکیل تودههای گابرویی 1000 تا 1350 درجهی سانتیگراد بوده است. بر اساس بررسیهای ژئوشیمیایی، موقعیت زمینساختی تودههای گابرویی جنوب شرق سلطانآباد با بازالتهای قوس آتشفشانی (CAB) قابل مقایسه است. با تکیه بر دادههای ژئوشیمایی و روابط صحرایی خاستگاه ماگمایی مجموعههای پلوتونیکی باید ماگمایی مشتق از گوشته باشد. این ماگما از عناصر Ti، Nbو Ba تهی شدگی و از عناصر Rb و K غنیشدگی نشان میدهند که بیانگر تشکیل این سنگها در محیط فرورانش است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |