Ghorbani G, Mardani F, Shafaii Moghadam H. Geothermobarometry of Late Neoproterozoic gabbroic bodies from Shotor-Kuh area, N Torud (SE Shahrood) based on pyroxene and amphibole chemistry. www.ijcm.ir 2024; 32 (1) :99-112
URL:
http://ijcm.ir/article-1-1830-fa.html
قربانی قاسم، مردانی فاطمه، شفایی مقدم هادی. دما-فشارسنجی تودههای گابرویی اواخر نئوپروتروزوئیک منطقه شترکوه، شمال طرود
(جنوب شرق شاهرود) بر اساس شیمی پیروکسن و آمفیبول. مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران. 1403; 32 (1) :99-112
URL: http://ijcm.ir/article-1-1830-fa.html
1- دانشکده علوم زمین، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران
چکیده: (516 مشاهده)
منطقه مورد بررسی از سرزمینهای پیسنگی ایران در جنوب شرق شاهرود، شمال طرود و در شمال پهنه ساختاری ایران مرکزی است. مجموعه سنگشناسی این منطقه طیف گستردهای از سنگهای آذرین و دگرگونی با ترکیبهای سنگی متنوع را شامل میشود. تودههای گابرویی مورد بررسی بخش کوچکی از این مجموعه را تشکیل میدهند و کانیهای شاخص تشکیل دهندهی آنها شامل پلاژیوکلاز (لابرادوریت و بایتونیت)، پیروکسن (در گروه کلسیمی و از نوع اوژیت و کلینوانستاتیت)، اولیوین (کریزولیت)، بیوتیت و آمفیبول (در گروه کلسیمی و از نوع پارگازیت و پارگازیتهورنبلند) هستند. با توجه به شیمی کانیها، ماهیت ماگمای سازنده این سنگها آهکی قلیایی بوده و گریزندگی اکسیژن طی تشکیل و تبلور آنها بالا بوده است. دماسنجیهای انجام شده برای این سنگها بیانگر توقف تبادل و تعادل نهایی کانیها در دماهای 900 تا 1200 درجه سانتیگراد برای پیروکسن و دماهای 820 تا 990 درجه سانتیگراد برای آمفیبول است. فشارسنجی این سنگها بر پایه مقدار آلومینیم کل آمفیبول (مقدار Altotal بین 2 تا 5/2) مقادیر 52/6 تا 9/8 کیلوبار را برای کانیهای پیروکسن، و 5 تا 7 کیلوبار را برای آمفیبول برآورد مینماید و این شرایط معادل با تشکیل و تعادل نهایی آنها در اعماق حدود 23 تا 32 کیلومتری پوسته پایینی هستند.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي