منطقه مورد بررسی بخشی کوچکی از زون سنندج - سیرجان محسوب می­شود. دگرنهادی زیر منطقه در مرز توده گرانیتوئیدی آستانه و تأثیر آن بر سنگ­های غنی از آلومینیم باعث تورمالین­زائی به صورت تورمالینیت­های لایه­ای در هورنفلس­های پلیتی شده است. علاوه بر آن شاره­های مراحل انتهایی ماگما، تورمالین را به صورت گرهک روی سطح مونزوگرانیت­ها متبلور ساخته است. نسبت Fe/(Fe+Mg) در تورمالین­های نواری بین 76_/0- 4_/0 و در گرهک­ها 96_/0-83_/0 متغیر است. ترکیب تورمالین­ها از نوع شورلیت – دراویت است. منطقه­بندی شیمیایی در این کانی نشانگر شرایط عدم تعادل حین تبلور و سیستم باز است. عناصر کمیاب در
تورمالین­های لایه­ای به خاستگاه ته نشستی تورمالین اشاره دارد. مسطح بودن الگوی عناصر نادر خاکی در گرهک­های
تورمالین­دار دلالت بر تحرک عناصر نادر خاکی سبک در نتیجه دگرسانی دارد که این باعث افزایش ناچیز HREE/LREE در این تورمالین­ها شده است.