مجموعه دیاپیری بغیجان در جنوب شهرستان راور در پهنه ساختاری ایران مرکزی قرار دارد. این مجموعه دیاپیری به صورت گسله در مرز با سنگ­های کربناته کرتاسه قرار گرفته است که شامل مجموعه­ای از سنگ­های آذرین، دگرگونی و رسوبی می­باشد. سنگ­های آذرین این مجموعه دیاپیری عمدتا شامل سنگ­های آتشفشانی از نوع بازالت،­ آندزیت-بازالت، آندزیت، تراکی آندزیت، تراکیت که همراه با کانی­های اصلی پیروکسن و پلاژیوکلاز هستند. همچنین سنگ­های آتشفشانی تراکیت، ریولیت و داسیت به طور عمده از کانی­های پلاژیوکلاز، کوارتز و فلدسپات پتاسیم تشکیل شده­اند. سنگ­های مونزونیت و گرانودیوریت نیز به عنوان سنگ­های نفوذی تشکیل دهنده این منطقه حضور دارند که کانی­های درشت پلاژیوکلاز و کوارتز به عنوان کانی­های اصلی در این سنگ­ها تشکیل شده­اند. بافت­های پورفیریک، گلومروپورفیریک، غربالی، جریانی، اینترگرانولار و بافت میرمکیت از مهم­ترین بافت­های تشکیل دهنده سنگ­های آذرین مجموعه دیاپیری بغیجان می­باشند. شواهد ژئوشیمیایی نشان می­دهد ماگمای سازنده سنگ­های مجموعه دیاپیری بغیجان از تفریق یک ماگمای مافیک از گوشته حاصل گردیده است. عناصر اصلی و فرعی سنگ­های مورد مطالعه دارای ترکیب بازالتی و آلکالی بازالت هستند و اغلب در محدوده آلکالن­ قرار گرفته­اند. استفاده از نمودارهای تشخیص محیط تکتونیکی نشان می­دهد که سنگ­های مجموعه دیاپیری بغیجان بازالت­های جزایر اقیانوسی و یا سنگ­های ماگمایی آلکالن درون قاره­ای در ارتباط با ریفت­های درون قاره­ای هستند که درمحیط تکتونیکی کششی فوران کرده­ و ماگماتیسم پس از برخورد را نشان می­دهند.