: با اینکه در مجموعه الوند سنگهای مافیک-حدواسط (گابروها، دیوریت­ها، و تونالیت­ها)، اغلب قدیم­تر از سنگ­های فلسیک (گرانودیوریت­ها و مونزوگرانیت­ها) هستند، و بین آن­ها گسستگی کانی­شناسی و ژئوشیمیایی دیده می­شود، ولی شواهدی وجود دارد که نشان می­دهد ماگماهای مافیک و فلسیک در طول حیات خود گاهی همزمان نیز شکل گرفته باشند. با مطالعات روابط صحرایی سنگها، مجموعه زینوکریست­ها، دایک­های همزمان با پلوتونیسم، و برونبومهای منشعب از آن­ها ضمن اثبات حضور توأم دو نوع ماگمای متضاد (مافیک و فلسیک)، به معرفی شواهد حاصل از در هم شدن و آمیختگی آن­ها پرداخته شد. ماگماهای گابرودیوریتی گوشته­ای از یک سو و ماگماهای آناتکتیک پوسته­ای از سوی دیگر به صورت پی در پی و گاهی همزمان با هم به منطقه تزریق شده، و طیف گسترده­ای از سنگهای با خاستگاه پوسته­ای (آناتکتیک)، گوشته­ای، و دورگه را ایجاد کرده­اند. در منطقه مورد مطالعه، سنگهای گرانیتی با خاستگاه پوسته­ای اغلب حاوی برونبومهای رستیتی (سورمیکاسه)، زینوکریست های سیلیمانیت، آندالوزیت، کردیریت، و گارنت فراوان هستند و کانی مافیک آن­ها تنها بیوتیت است (هورنبلند به هیچ وجه ندارند). در کنار این سنگها گاهی سنگهای میگماتیتی یافت می­شوند که مجموعه پورفیروبلاست­های درون آن­ها از نظر جنس و اندازه دانه­ها شباهت کاملی با زینوکریست­های داخل گرانیت­ها دارد. سنگ­های گوشته­ای (گابرو- دیوریت- تونالیت­ها) اغلب دارای پیروکسن و آمفیبول (هورنبلند) بوده و برونبومهای سورمیکاسه و زینوکریست­ها در آن­ها نادر است. سنگ­های دورگه دارای مجموعه­ای از ویژگی­های زمین­شناسی بینابین سنگهای پوسته­ای و گوشته­ای هستند. ضمناً ویژگی­های ژئوشیمیایی سنگهای دسته­های بالا نیز قابل تفکیک­اند و شواهد بالا را تایید می­کنند.