سنگهای تراکیآندزیتی منطقه آبترش در غرب قزوین با حجم و ضخامت زیاد، در گستره وسیعی (بیش از 200 کیلومتر مربع) در غرب زون آتشفشانی البرز رخنمون دارند. این سنگها که به صورت روانه گدازه و ندرتاً دم گدازه در محیط هوایی خارج شدهاند، آخرین واحد از سنگهای معادل سازند کرج به سن پالئوژن را شامل میشوند و از نظر ژئوشیمیایی جزء سری شوشونیتی رده بندی میشوند. مشاهده برخی روابط بافتی نظیر حاشیههای واکنشی، بافت غربالی و منطقه بندی نوسانی در فنوکریستهای فلدسپات و اوژیت و وجود پلاژیوکلازهایی با ترکیب نامتعادل با هم (An5-20, An36-61, An77-93) و نیز تفاوتهای ترکیبی فاحش بین ترکیب فنوکریستها و مزوستاز دربرگیرنده آنها، حکایت از وقوع فرایندهای تحول ماگمایی در یک سیستم ترمودینامیکی باز میکند. همچنین شواهدی چون اپاسیتی شدن بیوتیتهای فلوگوپیتی و هورنبلندهای پاراگازیتی نشان از بالا بودن fO2 و PH2O طی آخرین مرحله تشکیل سنگهای مذکور دارد. با توجه به مجموع مشاهدات بافتی و کانی شناسی فوق و نیز پراکندگی دادههای شیمی سنگهای مذکور در نمودارهای ژئوشیمیایی میتوان نتیجه گرفت که فرایندهای ماگمایی گدازه تراکیآندزیتی از طریق ورود ضربانهایی از ماگماهای اسیدیتر به داخل مخزن ماگمایی بازیک و آلکالن قابل توضیح است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |