مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

برونبوم­های آمفیبولیتی فراوان­ترین برونبوم گنبد داسیتی مارکوه واقع در شمال شرقی بیرجندند. این داسیت حاوی پلاژیوکلاز، کوارتز، هورنبلند سبز، بیوتیت و مگنتیت و برونبوم­های آمفیبولیتی دارای هورنبلندهای سبز و قهوه­ای، پلاژیوکلاز ± بیوتیت ± کوارتز ± پیروکسن هستند. براورد دما و فشار بر پایه­ی مقدار Al موجود در آمفیبول­ها نشان می­دهد که هورنبلندهای سبز سنگ میزبان در دمای C˚ 804-784 و فشار Kbar 6- 5  در اعماق Km 52_/23- 44_/20 و هورنبلندهای سبز و قهوه­ای موجود در برونبوم آمفیبولیتی در دمای C˚ 845-777 و فشار Kbar 50_/7- 5 در عمق Km 30- 20 تشکیل شده­اند. دلیل گسترده تر بودن گستره­ی دما و فشار برای برونبوم نسبت به سنگ میزبان، این است که برونبوم­های آمفیبولیتی حاوی هورنبلند سبز و پلاژیوکلاز نخست از دگرگونی دماجنبشی واحدهای بازی پی­سنگ افیولیتی منطقه، در رخساره­ی آمفیبولیت تشکیل شده­اند. در ادامه با افزایش دما و فشار در اواخر این رخساره و اوایل رخساره­ی گرانولیت هورنبلند سبز به هورنبلند قهوه­ای تبدیل، پلاژیوکلازها کلسیم دارتر شدند، حتی کلینوپیروکسن هم به وجود آمده است. در نهایت، با سقوط آمفیبولیت­های وابسته به پی سنگ منطقه به داخل ماگما، جائی که شرایط برای تشکیل هورنبلند سبز در سنگ میزبان فراهم بوده، هورنبلندهای قهوه­ای برونبوم نیز دوباره به هورنبلند سبز تبدیل شده­اند. نتایج آنالیز نقطه­ای و شواهد میکروسکوپی تأیید کننده این فرایند است. پلاژیوکلازهای برونبوم ها نسبت به پلاژیوکلازهای داسیت کلسیم دارند.