۱ نتیجه برای گنبد نمکی؛ چمپه؛ شیمی‌کانی؛ گرانودیوریت؛ بازالت؛ کرانه فعال قارهای؛ سن‌سنجی U-Pb زیرکن.
آقای هادی پیروج، خانم زهرا طهماسبی، آقای احمد احمدی خلجی،
دوره ۲۷، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
چکیده
گنبد نمکی چمپه در شمال بندر لنگه (استان هرمزگان) قرار دارد. این گنبد درون تاقدیس چمپه با توالی از سازندهای پابده، جهرم، آسماری، گچساران، میشان و آغاجاری نفوذ کرده است. ترکیب سنگهای آتشفشانی در این گنبد از ریولیت تا بازالت تغییر میکند و با سنگهای گرانودیوریتی همراهی میشوند. بررسی شیمی کانیها در سنگهای گرانودیوریتی نشان میدهد که آمفیبولها در گروه کلسیمی و زیرگروه فروهورنبلند قرار دارند. پلاژیوکلاز این سنگها، آلبیت است و فلدسپات قلیایی آن ترکیب ارتوکلاز دارند. فشارسنجی بر اساس مقدار Al آمفیبولها، فشار زمان تبلور آمفیبول را ۵۴/۱ کیلوبار و دماسنجی بر اساس همزیستی دو کانی هورنبلند و پلاژیوکلاز در سنگهای گرانودیوریتی دمای زمان تبلور را حدود ۶۸۴ تا ۸۱۱ درجه سانتیگراد برآورد میکند. مقدار گریزندگی اکسیژن محاسبه شده برای این آمفیبولها در حدود ۰۸/۱۷- است که شرایط محیط اکسایشی در زمان تبلور را نشان میدهد. بر اساس زمین شیمی سنگ کل، ترکیب سنگهای آذرین که از مافیک تا اسیدی تغییر میکنند ماهیت ماگمای آن ها، آهکی قلیایی است. در طیف چند عنصری بهنجارشده نسبت به کندریت و گوشته اولیه، در بیشتر نمونهها غنیشدگی عناصر خاکی نادر سبک (LREE) نسبت به عناصر خاکی نادر سنگین (HREE) و تهیشدگی از Ti، P، Ta و Nb دیده میشود که از ویژگیهای بارز سنگهای کمانهای آتشفشانی مناطق فرورانش است و در نمودارهای مختلف زمین ساختی نیز محیط کرانه فعال قارهای را نشان میدهند. با استفاده از روش U-Pb سن زیرکنها در سنگهای گرانودیوریتی ۸/۴±۲/۵۴۹ میلیون سال (اواخر نئوپروتروزوئیک) تعیین شده است.
