نهشته­ بوکسیتی پرمو- تریاس شمال خاوری بوکان، به شکل چینه­سان در مرز بین سازندهای روته و الیکا گسترش و تکامل یافته و شامل ۴ واحد سنگی مجزاء ست. این نهشته تحت تاثیر فرایندهای زمین­ساختی و ریخت­شناسی قرار گرفته است. بررسیهای کانی­شناسی و ژئوشیمیایی نشان می­دهند که در طی فرایندهای هوازدگی، دو ساز و کار آهن­زدایی و آهن­زایی نقش بارزی در تشکیل کانیهای دیاسپور، بوهمیت، هماتیت، گوتیت، کائولینیت، پیروفیلیت، کلینوکلر، ایلیت، مونت­موریلونیت، آناتاز، روتیل، آلبیت، سانیدین، کوارتز، و کلسیت در این نهشته ایفا کرده­اند. با توجه به شواهد صحرایی و یافته­های کانی­شناسی و ژئوشیمیایی، بازالتها (که هنوز بقایایی از آنها در طول برخوردگاه این نهشته با سنگ بستر کربناته موجود است) سنگ مادر این نهشته هستند. الگوی توزیع REE (هنجار شده به کندریت و سنگ مادر بازالتی) همراه با تغییرات ناهنجاریهای Eu و Ce و (La/Yb)_N، تفکیک HREEها را طی فرایندهای بوکسیتی شدن نشان می­دهند. ملاحظات ژئوشیمیایی بیشتر نشان می­دهند که تمرکزهای LREEها با کانیهای هماتیت، گوتیت، اکسیدهای منگنز، Cerianite و فسفاتهای ثانویه (Rhabdophane، Vitusite، Gorceixite و Monazite)، و تمرکز HREEها با کانی­های رسی، روتیل، آناتاز، زیرکن، Euxenite و Fergusonite رخ داده­اند. تلفیق نتایج حاصل از بررسیهای کانی­شناسی و ژئوشیمیایی پیشنهاد می­کنند که علاوه بر فاکتورهایی چون تغییرات pH آبگونهای عامل هوازدگی، پتانسیل یونی، ترکیب شیمیایی سنگ مادر و تثبیت در کانیهای مقاوم، فرایندهای جذب سطحی نیز نقش مهمی در غنی­شدگی REEها طی لاتریتی شدن متوسط تا شدید در گستره مورد مطالعه ایفا کرده­اند.  

منطقه اکتشافی مس پورفیری غنی از طلای ماهرآباد در قسمت شرقی بلوک لوت و شرق ایران واقع شده است. ماهر آباد نخستین کانی­سازی طلا - مس پورفیری که در شرق ایران کشف شده است. پانزده توده نفوذی (ائوس میانی با سن ۳۹ میلیون سال) مرتبط با کانی­سازی با ترکیبی از دیوریت تا مونزونیت شناسایی شد. توده­های مونزونیتی نقش مهم در کانی­سازی مس- طلا داشته­اند. پورفیریهای مرتبط با کانی­سازی توده­های نفوذی نوع I، متاآلومینوس، کالک آلکالن غنی از پتاسیم تا شوشونیتی هستند که در رژیم تکتونیکی جزایر قوسی تشکیل  شده­اند. این سنگها با میانگین ویژگیهای ژئوشیمیایی ۵۹% <SiO_۲، ۱۵% < Al_۲O_۳، ۲% > MgO،  ۳% < Na_۲O، ppm ۸۷۰ < Sr، ppm ۱۸> Y، ppm ۹۲_/۱ > Yb؛ ۵۵ < Sr/Y، LREE متوسط، بطور نسبی HREE کم، غنی شدگی عناصر LILE (Sr، Cs، Rb، K و Ba) و نسبت به عناصر HFSE (Nb، Ta، Ti، Hf و Zr) مشخص می­شوند. آنها بطور شیمیایی شبیه برخی از آداکیت­ها هستند، اما ویژگیهای ژئوشیمیایی متفاوتی نیز با آداکیت­های نرمال دارند شامل مقدار K_۲O ، نسبت K_۲O/Na_۲O، Yb_N و _i(^۸۷Sr/^۸۶Sr) بالاتر و Mg#، _N(La/Yb)، _N(Ce/Yb) و   εNdکمتر در سنگهای ماهرآباد. این سنگها از نظر مقدار Sr، Sr/Y و الگوی عناصر REE نرمالیزه شده بیشتر شبیه کالک  آلکالن­های غنی از پتاسیم تا شوشونیت هستند تا آداکیت. نسبت ایزوتوپ اولیه (^۸۷Sr/^۸۶Sr)i و _i(^۱۴۳Nd/^۱۴۴Nd) اولیه با توجه به سن ۳۹ میلیون سال محاسبه شد (اطلاعات منتشر نشده). نسبت ایزوتوپ اولیه (^۸۷Sr/^۸۶Sr)i  در هورنبلند مونزونیت پورفیری بین۷۰۴۷_/۰ تا ۷۰۴۸_/۰ بوده است. نسبت (^۱۴۳Nd/^۱۴۴Nd)i اولیه نیز بین ۵۱۲۶۹۴_/۰ تا ۵۱۲۷۱۳_/۰ می­باشد. میزان ایزوتوپ اولیه εNd بین ۴۵_/۱ تا ۸۱_/۱ است. براساس داده­های ایزوتوپی ماگمای اولیه از اسلب اقیانوسی منشا گرفته است. ذوب بخشی جبه هیبرید شده بوسیله مذاب غنی از سیلیکای مشتق شده از اسلب و یا ورود یک ماگمای التراپتاسیک مشتق شده از جبه غنی شده در طول یا قبل از تشکیل و مهاجرت ماگما می­تواند مقدار K_۲O و نسبت K_۲O/Na_۲O بالا را توضیح دهد. اگر چه که مقداری از پتاسیم می­تواند بوسیله هضم سنگهای رسوبی غنی از پتاسیم در طول جایگزینی ماگما اضافه شده باشد. مقادیر Mg# کم و MgO، Cr و Ni نسبتاً کم دلیل بر محدود بودن واکنش بین ماگما و پریدوتیت لبه جبه است. مدل منشایی نشان   می­دهد که ذوب بخشی درجه بالا (بیش از ۳۰ درصد) آمفیبولیت گارنت­دار (کمتر از ۱۰ درصد گارنت) تا آمفیبولیت و عدم حضور پلاژیوکلاز به عنوان کانی باقیمانده در منشاء می­تواند مقادیر متوسط Y و Yb، _N(La/Yb) کم، نسبت Sr/Y بالا و عدم آنومالی منفی Eu در سنگهای ناحیه را نشان دهد. ویژگی ژئوشیمیایی این سنگهای گرانیتوئیدی یک راهنما را برای اکتشاف آینده کانسارهای مس پورفیری در شرق ایران نشان می­دهد.