بلورهای نانویی دی‌اکسید تیتانیوم (TiO_۲) در فاز روتایل با ابعاد‌ nm۶۸ به روش محلولی - ژله‌ای تهیه، و ساختار و اندازه بلورک­ها به روش پراش XRD و SEM تعیین شدند. عوامل مختلف در پهن­شدگی و جابه­جایی مدهای رامان در فاز روتایل و در دماهای مختلف به ویژه در دمای بالا مورد بررسی قرار گرفت و تاثیر اندازه ذره، تاثیر نبود موازنه عنصری، فشار سطحی و جفت­شدگی فونون- فونون ناهماهنگ علل پهن‌شدگی و جابه­جایی مدهای رامان شناخته شده و میزان جفت­شدگی فونون- فونون مورد بررسی قرار گرفته است.

منطقه­ی پیرکوه بخشی از البرز غربی است و رخنمون­های این منطقه غالباً دنباله­های آتشفشانی- رسوبی پالئوژن است که با نفوذی­های متعددی قطع شده­اند. بعضی از این نفوذی­ها ترکیب مونزوگابروئی، مونزونیتی و گرانیتی با بافت­های معمول دانه­ای یا پورفیری دارند. هماهنگی چشمگیر میان الگوهای REE به دست آمده از این سنگ‌ها نظیر غنی‌شدگی بیشتر LREE نسبت به HREE ، الگوی تخت HREE، بیهنجاری منفی Eu ، شیب تند LREE و کند MREE گواه بر این است که خاستگاه آن‌ها یکی است. خصلت متاآلومین، وجود دیوپسید نورماتیو، حضور کلینوپیروکسن به عنوان کانی مافیک اصلی در همه­ی گروه‌ها (حتی سنگ‌های گرانیتی) و همراه با بیوتیت، نبودن برونبوم­های دگرگون و سرشار از میکا، مقادیر نسبی بالای Na_۲O ، رفتار Al،  Gaو Y و نسبت وزنی K_۲O/MgO ، دامنه­ی تغییرات درصد وزنی SiO_۲ ، نسبت K_۲O/Na_۲O پائین، غنی شدگی LREEنسبت به HREE همگی مبین ماهیتI برای این نفوذی­ها و رفتار عنصر Zrنسبت به SiO_۲ (افزایش در ترم‌های حدواسط و کاهش در ترم‌های فلسیک­تر) بیانگر غیراشباع بودن ماگمای اولیه از لحاظ Zr به دلیل دمای بالاست. بنابراین نفوذی‌های منطقه­­ی­ پیرکوه در­ زمره­ی گرانیت­های نوع I با دمای بالا قرار دارند (رفتار مشابه عناصر Ba، Ce و  Yنیز تائید کننده­ی این مدعاست). در عین حال الگوی REE  و موقعیت داده­های مربوط به سنگ‌های نفوذی منطقه­ی پیرکوه در نمودارهای جدا کننده، نشان می­دهند که آن عوامل به موقعیت قوس (VAG) قاره­ای وابسته­اند.

فاز ابر ساختاری ارتورمبیک  (OII)  II در نمونه های چند بلوری YBCO_x  با استفاده از فناوری تابش سینکروترونی با تفکیک بالا  (HRPD) وبه صورت آزمایش درجا در دمایC   ̊ ۳۰۰ دیده شد.  از پالایش ریتولد برای تحلیل الگو های پراش از نمونه های تهیه شده تحت فشار جزیی اکسیژن مناسب استفاده شده است. مطالعه ما نشان می د هد که پس از جذب اکسیژن  نمونه دچار انتقال فاز ساختاری از تتراگونال به فاز ابرساختار OII در ضریب اکسیژن  x ≈۰,۶ می گردد. مطابق با مطالعه قبلی ما این انتقال فاز از قاعده تراز گیبس برای انتقال فاز مرتبه اول پیروی می کند. شواهد مبنی بر وجود فاز ابر ساختاری OII غالب در نمونه های پودری در دمای  ̊C۳۰۰  می تواند تصحیح قابل توجهی در نمودار فاز ساختاری  YBCO_xبشمار آید که از موضوعات مورد بحث و سابقه دار بوده و از نظر کاربردی مورد توجه می باشد.

منطقه مورد مطالعه در ۱۱۰ کیلومتری شمال شرق مشهد و ۴۰ کیلومتری جنوب شرق فریمان قرار گرفته است. این منطقه بخشی از زون ایران مرکزی به شمار می رود و در بر گیرنده سنگهای دگرگونی می باشد که سنگ اولیه آنها شامل ترکیبات پلیتی , کربناتی  و کوارتز فلدسپاتی است. دگرگونی در منطقه مورد مطالعه از نوع مجاورتی در مقیاس ناحیه ای فشار پایین – حرارت بالا پیشنهاد شده است.  بر اساس مطالعات سنگ شناختی در منطقه مورد مطالعه دگرگونی در حد بخش فوقانی رخساره آمفیبولیت می باشد.  بر اساس سه مجموعه کانی شناختی , سه زون در این منطقه شامل زون های آندالوزیت- کردیریت, آندالوزیت- سیلیمانیت و سیلیمانیت – پتاسیم فدسپار تشخیص داده شده است.  میزان حداکثر دما و فشار دگرگونی با استفاده از نرم افزار ترموکالک به طور میانگین ۶۶۴ درجه سانتیگراد و ۵_/۲ کیلوبار فشار محاسبه شده است. بر اساس حداکثر فشار محاسبه شده (۵_/۲ کیلوبار ) عمق ۸_/۷ کیلومتربرای دگرگونی تخمین زده می­شود.