منطقه مورد مطالعه در حدود ۱۱۰ کیلومتری جنوب شاهرود و در شمال زون ساختاری ایران مرکزی واقع شده است. برونبومهای کومولیتی زیادی با ترکیب فروپارگازیت گابرویی در میان سنگ­های آتشفشانی بازیک ائوسن میانی منطقه مورد مطالعه وجود دارند. آمفیبول­ها یکی از کانی­های مهم این انباشته­های گابرویی و بازالت­های میزبانند. بر پایه نتایج حاصل از ریزپردازنده الکترونی، آمفیبول­های موجود در انباشته­های مورد مطالعه، بر پایه تقسیم­بندی لیک و همکاران، در گروه کلسیک قرار می­گیرند و از نوع فروپارگازیتند. پلاژیوکلازها به صورت چشمگیری ترکیب غنی از کلسیم نشان می­دهند، و منطقه­بندی عادی از آنورتیت در مرکز تا بایتونیت در حاشیه دارند. ترکیب کلینوپیروکسن­ها بین کلسیک اوژیت و دیوپسید تغییر می­کند. بنابر نتایج حاصل از زمین فشار سنج آمفیبول اشمیت، آمفیبول­ها در این انباشته­های گابرویی در فشار حدود ۵_/۷ کیلو بار، در عمق حدود ۲۶ کیلومتری متبلور شده­اند. زمین دماسنجی آمفیبول­های این سنگ­ها نیز با دماسنجهای مختلف، تغییرات دمایی بین ۸۳۰ تا ۸۶۰ درجه سانتی­گراد را نشان می­دهند. مقادیر پایین HREE و نسبت­های La/Yb و Dy/Yb انباشته­های گابرویی نشان می­دهد که ماگمای مادر آنها احتمالاً در درجه­های ذوب بخشی نسبتاً بالا ( ۱۶ تا ۱۸ درصد) از یک خاستگاه گوشته­ای ریشه گرفته است.