نانولوله­های اکسید قلع به روش سل ژل و با به کارگیری قالب آلومینا ساخته شدند. پارامترهای ساخت از جمله مواد اولیه، مدت غوطه وری و شرایط بازپخت برای دستیابی به نانولوله­ها تعیین و بهینه شدند. برای بررسی ساختاری و ریخت­شناسی نانولوله­های اکسید قلع از پراش سنج پرتو ایکس و تصویربرداری میکروسکوپ الکترونی استفاده شد. تصویرهای به دست آمده از میکروسکوپ الکترونی تراگسیلی نشان می­دهد که این نانولوله­ها به خوبی شکل گرفته­اند. قطر نانولوله­های تشکیل شده حدود ۲۰۰ نانومتر است که با قطر تخلخل­های قالب­های آلومینا همخوانی دارد. طیف­های نوری تراگسیلی و درآشامی نشان می­دهند که نانولوله­ها در ناحیه­ی مریی نیمه­شفاف هستند درحالی­که امواج فرابنفش را به خوبی جذب می­کنند. گاف نواری نانولوله­ها برابر با ۵۶_/۳ الکترون ولت اندازه­گیری شد که به مقدار به­دست آمده برای شکل کپه­ای آن بسیارنزدیک است.

نانوذرات اکسید قلع به روش سل- ژل در دماهای مختلفِ بازپخت، تهیه شدند. برای بررسی ساختاری و شکل ظاهری نانوذرات از پراش­سنج پرتو ایکس و تصویربرداری با میکروسکوپ الکترونی استفاده شد. الگوهای پراش پرتو ایکس نانوذرات تهیه شده در دماهای بازپخت ºC ۳۵۰، ۴۵۰ و ۵۵۰ نشان می­دهند که این نمونه­ها تک فاز هستند. در این الگوها، با افزایش ­دما، قله­ها تیزتر شده­اند که مربوط به تقویت نظم بلوری و کاهش کرنش شبکه است و نشان می­دهد نقایص بلوری و چگالی نابجایی­ها، با افزایش دمای بازپخت، کاهش یافته­اند. میانگین اندازه­ی بلورک­ها به روش شرر به دست آمد و با نتایج روش­های دقیق­تری مانند روش ویلیامسون-هال مقایسه شدند. نتایج به­دست آمده از تحلیل ویلیامسون-هال، نشان می­دهد که با افزایش دما اندازه­ی بلورک­ها افزایش و کرنش­ شبکه کاهش می­یابند. تصویرهای به دست آمده از میکروسکوپ الکترونی تراگسیلی نیز نشان می­دهد که با افزایش دما، نانوذرات به خوبی رشد کرده­اند.