تودههای نفوذی البرز مرکزی با ترکیب سنگشناسی الیوین گابرو، الیوین مونزودیوریت، الیوین مونزونیت و پیروکسن مونزونیت به شکل سیل، لوپولیت، فاکولیت، استوک و پلاگ در درون سنگهای آذرآواری سازند کرج و معادل آن جای گرفتهاند. مجموعهی کانیهای تشکیل دهنده این سنگها عبارتند از پلاژیوکلاز، فلدسپار قلیایی، پیروکسن، الیوین و بیوتیت. بررسیهای شیمی کانی انجام شده روی پیروکسنهای موجود در تودههای نفوذی بیانگر حضور دو نوع کلینوپیروکسن با ترکیب دیوپسید و اوژیت است. ترکیب شیمیایی پیروکسنها بیانگر شکلگیری آنها در محیط وابسته به فرورانش است. میانگین دمای تبلور کلینوپیروکسنها حدود ۱۰۸۰ تا ۱۲۵۰ درجهی سانتیگراد ارزیابی شده و به نظر میرسد که کلینوپیروکسنها در دمای پایینتری نسبت به ارتوپیروکسنها شکل گرفته باشند. همچنین فشار محاسبه شده کمتر از ۹ کیلوبار است و میزان آب ماگمای تشکیل دهندهی این سنگها بالا بوده است. بالا بودن فشار بخشی اکسیژن و نیز میزان آب ماگما طی تکامل ماگمایی میتواند بیانگر تبلور کلینوپیروکسنها طی صعود ماگما و در فشارهای متفاوت باشد. مشابه بودن ویژگیهای صحرایی، سنگ نگاری، شیمی کانی، نزدیکی مکانی و زمانی سنگهای مناطق مورد بررسی نشان از رابطهی ژنیتیکی و خویشاوندی نزدیک و احتمالاً خاستگاه یکسان دارد.