در مجموعه افیولیتی خوی (شمال غرب ایران) سه نوع کوارتزیت به همراه رگه­های سیلیسی قابل تشخیص­اند: کوارتزیت­های توده­ای, رگه­های سیلیسی موجود در آمفیبولیت­ها و رگه­های سیلیسی موجود در چرت­های رادیولردار. کوارتزیت­های توده­ای از پورفیروکلاست­های کوارتز به همراه نئوبلاست­های تغییرشکل­یافته و بسیار کوچک کوارتز تشکیل شده­اند. این کوارتزیت­ها نشان دهنده رژیم I تغییر شکلی و تبلور مجدد با تورم دانه­ها هستند. رگه­های سیلیسی موجود در چرت­ها دارای آلودگی­هایی از کربنات مس بوده و در مقطع نازک می­توان دانه­های بسیار درشت کوارتز با پیوندگاه نقاط سه­گانه خوب توسعه یافته را مشاهده کرد. الگوی پراکندگی محور c آنها دارای سمتگیری خاصی نیست. الگوی پراکندگی محورهای c در رگه­های کوارتزی موجود در آمفیبولیت­ها با سیستم لغزشی لوزی­رخ و منشوری در راستای محور همخوانی دارد. عملکرد آب در رگه­های کوارتزی باعث ایجاد ساختارهای انحلالی و ته­نشست کانی­های رسی شده است. آنالیز نیمه کمّی SEM روی حفره­های انحلالی حاصل از عملکرد آب نشان­دهنده مقادیر بالای آب است.

مجموعه افیولیتی- دگرگونی دالامپر بخش ناشناخته‌ای از افیولیت نئوتتیس است و در جنوب شهرستان ارومیه، شمال غرب ایران در داخل کمربند دگرگونی سنندج - سیرجان واقع شده است. این مجموعه شامل انواع سنگ­های دگرگونی چون شیست، گنیس، آمفیبولیت به همراه قطعه­هایی از سرپانتینیت و برش­های زمین­ساختی گابرو، دونیت، مرمر و دیاباز است. این واحدهای سنگی در بیشتر نقاط به‌صورت تکتونیکی و آمیزه رنگین در هم آمیخته‌شده‌اند. آمفیبولیت‌ها به صورت توده‌های لنزی شکل و دایک در منطقه پراکندگی دارند و گاهی شواهد از دگرشکلی نظیر خطواره و برگوارگی را به نمایش می‌گذارند.کانی­های اصلی تشکیل­دهنده­ی آمفیبولیت­ها شامل هورنبلند و پلاژیوکلاز می باشد. شواهد ژئوشیمیایی نشان می‌دهد که این آمفیبولیت‌ها دارای منشاء آذرین هستند. سنگ مادر این آمفیبولیت‌ها بازالت (یا گابرو) با ماهیت ساب­آلکالن و تولئیتی می‌باشد. در نمودار به هنجار شده به کندریت غنی‌شدگی از LREE ها نسبت به HREE ها مشاهده می‌شود. همچنین در نمودار به هنجار شده به گوشته اولیه HFSE ها و  HREE ها تهی‌شدگی نشان داده‌اند. بر اساس نمودارهای تفکیک محیط های تکتونیکی، یک ماگما با ویژگی جزایر قوسی و تا اندازه ای پشته میان اقیانوسی  برای تشکیل ماگمای سازنده آمفیبولیت ها همخوانی دارد.