در این مقاله بعضی از پارامترهای مهم اپتیکی بلور تیتانات باریم ( ۳
بلور، ثابت جفتیدگی )ضریب بهرهنمایی(، تغییر در ضریب شکست بلور و حساسیت نورشکستی
را که در ضبط اطلاعات اپتیکی از اهمیت زیادی برخوردارند اندازه گیری میکنیم. در تمام
۲۳۶/۸ استفاده شده است. nm و طول موج (TWM) آزمایشها از چیدمان ترکیب دو موج
نتایج تجربی به دست آمده یعنی، تغییرات بهره بلور را نسبت به زاویه فرودی دو باریکه، شدت
نسبی باریکه ها، شدت باریکه دمش و بردار شبکه توری رسم و با محاسبات نظری که بر اساس
نظریه کوختارو انجام داده ایم مقایسه می کنیم. برخی از پارامترهای اپتیکی بلور تیتانات باریم از
قبیل: تغییر در ضریب شکست حالت پایا و حساسیت نورشکستی را با استفاده از نتایج تجربی،
محاسبه می کنیم. نتایج به دست آمده برای بلور مورد نظر نتایج مطلوبی است و بیانگر کارایی
این بلور در ضبط اطلاعات اپتیکی، هولوگرافی دینامیک و غیره است. سپس بر اساس
پیکربندی ترکیب دو موج در این بلور، جا به جایی و تغییر مکان شیئ را در زمان واقعی مورد
مطالعه قرار می دهیم. طول همدوسی مناسب لیزر هلیم  نئون این امکان را فراهم می کند که
مکان شیئ که در فاصله دور از بلور قرار گرفته است به خوبی مطالعه شود. آزمایش را باید در
محیطی کاملاً آرام و خالی از نوسانها انجام داد و در عین حال تأثیر محیط را نادیده گرفت.

محتوای کاتیون­های آهن سه نمونه بیوتیت از گروه میکای هشت وجهی سه گانه­ی واقعی به روش­های ریزپردازنده­ی الکترونی، طیف­نمایی موسبائر و شیمی­تر تعیین شد. همزمان با آنالیز نمونه­های میکا به روش شیمی­تر، نمونه­های استاندارد و مرجع بین المللی آنالیز شدند تا درستی روش ارزیابی شود. در این بررسی نسبت­های Fe^۳+/Fe^۲+ تعیین شده با طیف­نمایی موسبائر نمونه­های میکا که از دقت بالاتری برخوردارند همراه با آنالیز آهن کل از طریق ریزپردازنده­ی الکترونی با نتایج شیمی­تر کاتیون­های آهن مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. مقایسه­ی نتایج نشان می­دهد در روش شیمی­تر، نمونه­های میکای پودر شده در مرحله­ی هضم اسیدی نسبت به میکاهای دانه­ای به سهولت حل می­شوند، لذا نتایج آنالیز از درستی و دقت بالاتری برخوردارند.

تزریق توده­های گرانودیوریتی به درون آهک­های کلسیتی منطقه­ی قروه منجر به تشکیل مرمرهای سیلیکات قلیایی­دار و انواع اسکارن شده است. اسکارن­ها حاوی کانی­های کلسیت، کلینوپیروکسن، گارنت، ولاستونیت، ایدوکراز و اپیدوت است. بر پایه­ی بررسیهای ژئوشیمیایی، دو نوع گارنت گراسولار و آندرادیت قابل تشخیص­اند. کلینوپیروکسن­های موجود در این اسکارن­ها از نوع دیوپسیدند. با توجه به مجموعه­ی کانی­شناسی موجود در اسکارن­ها و با استفاده از مدرج کردن­های گوناگون در زمین- ­دماسنجی گارنت ـ کلینوپیروکسن، دمای تشکیل این اسکارن­ها در حدود ۴۵۰ تا ۵۷۸ درجه­ی سانتیگراد و رخداد دگرگونی در حد رخساره­ی هورنبلند هورنفلس تا بخشی از رخساره­ی پیروکسن هورنفلس تعیین شده است.

در این پژوهش داده­های ترکیب شیمی کانی آمفیبول و فلدسپار در توده­های گرانیتوئیدی شمال غرب ساوه واقع در ایران مرکزی (توده نشوه و توده سیلیجرد) به منظور آگاهی بیشتر مسائل سنگ­زایی، بررسی­های تکتونوماگمایی و نیز تعیین دما و فشار این توده­ها به­کار گرفته شد. ترکیب شیمی آمفیبول­ها در توده­های سیلیجرد و نشوه در شمال­غرب ساوه در گروه آمفیبول­های کلسیک و از نوع اکتینولیت تا منیزیوهورنبلند قرار می­گیرد. این آمفیبول­ها وابسته به فرورانش بوده که با ویژگی­های تکتونوماگمایی پیشنهادی برای این توده­ها یعنی محیط حاشیه فعال قاره­ای مرتبط با فرورانش همخوانی دارد. این آمفیبول­ها در محیطی با گریزندگی اکسیژن نسبتاً بالا تشکیل شده­اند. مطابق تمامی روش­های به کار گرفته شده برای دما­- فشارسنجی، این توده­ها در دمای ۷۰۰ تا ۷۵۰ درجه سانتیگراد و فشار پایین ۳_/۰ تا ۲_/۱ کیلوبار معادل عمق تقریبی ۱ تا ۵_/۴ کیلومتر تشکیل شده­اند.

ترکیب شیمی کانی بیوتیت در سنگ­های گرانیتوئیدی آهکی- قلیایی با ویژگی­های نوع I در شمال غرب ساوه دارای محتوای آلومینیم بسیار اندک در برابر مقادیر نسبتاً محدود Fe/(Fe + Mg) است. در نمودار رده­بندی میکاها  (ASPE)که بر پایه­ی این دو پارامتر طراحی شده، موقعیت نمونه­های بیوتیت شکل انباشتی داشته و روندی نشان نمی­دهند که به احتمال دلالت بر میزان ناچیز یا عدم آلودگی پوسته­ای سنگ میزبان گرانیتوئیدی در آنها باشد. این بیوتیت­ها، ماگمایی بوده و در محیط با گریزندگی نسبتاً بالای اکسیژن تشکیل شده و صفات کالک آلکالن و I-type نشان می­دهند که با ویژگی­های تکتونوماگمایی پیشنهادی برای این توده­ها یعنی محیط قوسی وابسته به فرورانش همخوانی دارد.

تجزیه­ی شیمیایی عناصر اصلی کلریت­های حاصل از دگرسانی بیوتیت در توده­های گرانیتوئیدی ائوسن نقده و پسوه با یک ریزپردازنده الکترونی تعیین شد. بر پایه­ی ۵۳ نقطه­ی تجزیه کلریت از ۱۳ نمونه سنگ، محاسبه فرمول ساختاری میانگین نشان داد که تعداد کاتیون سیلیسیم کمتر از ۹۷_/۵ اتم در واحد فرمولی (apfu)، و مجموع کاتیون­های هشت­وجهی نزدیک به ۱۲ apfu است که دلالت بر کلریت نوع هشت­وجهی سه­گانه دارند. کسر مولی محاسبه شده در فاز بین لایه­ای، Xc، گستره­ای بین ۸۶_/۰ تا ۹۴_/۰ نشان می­دهد که تاییدی بر خلوص کلریت یا به عبارت دیگر نبود کامل لایه­های اسمکتیت در نمونه­های کلریت مورد بررسی است. تنوع ترکیبی مشاهده شده در کلریت به­وسیله­ی ترکیب بیوتیت و سنگ میزبان کنترل می­شود. ترکیب نمونه­های کلریت در توده­ی پسوه دارای نسبت Fe/(Fe + Mg) = ۰,۷۵-۰.۸۵ و تعداد کاتیون­های سیلیسیم در فرمول ساختاری ۶۹_/۵-۱۴_/۵ apfu و در توده­ی نقده دارای نسبت Fe/(Fe + Mg) = ۰,۳۹-۰.۴۹ و تعداد کاتیون­های سیلیسیم ۹۷_/۵-۴۵_/۵ apfu است که به ترتیب به ریپیدولیت و پیکنوکلریت رده­بندی می­شوند. همه عناصر اصلی در کلریت با همدیگر همخوانی دارند. همچنین نسبت Fe/(Fe + Mg) در بیوتیت به وسیله­ی کلریت حفظ می­شود. زمین­دماسنجی کلریت بر اساس تغییر در مقدار Al هشت­وجهی و نسبت Fe/Fe + Mg در ساختار کلریت یک تغییر بزرگ در دما از ۳۹۹-۲۹۹ با میانگین ۳۴۵ درجه­ی سانتیگراد در توده­ی پسوه و ۳۵۰-۲۷۰ با میانگین ۳۲۰ درجه­ی سانتیگراد در توده­ی نقده را نشان می­دهد که با میانگین دمای تشکیل کلریت­های حاصل از دگرسانی بیوتیت در سنگ­های گرانیتی نواحی دیگر زمین همخوانی دارد.

در این پژوهش، نانوذرات Ce_۰,۸Zr_۰,۲-xMn_xO_۲ (۱۰_/۰، ۰۵_/۰، ۰_/۰x = ) به روش هم­رسوبی در دمای تکلیس۶۰۰ سنتز شدند. از نیترات سریم، اکسی نیترات زیرکونیوم و کلرید منگنز به عنوان پیش ماده­های اصلی و آمونیاک به منظور عامل رسوب­دهنده استفاده شد. ساختار و ریخت نمونه­های تهیه شده با استفاده از پراش پرتو X (XRD) و نیز میکروسکوپ الکترونی تراگسیلی (TEM) مطالعه شدند. با توجه به طرح­ پراش پرتو ایکس، مشخص شد که ساختار نمونه­ها مکعبی است. بررسی تصاویر TEM تهیه شده نشان داد که شکل ذرات کروی بوده و اندازه متوسط آن­ها­ برای سریا- زیرکونیا و سریا- زیرکونیا با ۱۰ درصد ناخالصی منگنز به ترتیب برابر با ۲_/۸ و ۳_/۷ نانومتر به دست آمدند. علاوه براین، نوع پیوندهای موجود در نمونه­های تهیه شده با تحلیل تبدیل فوریه فروسرخ (FTIR) شناسایی شدند.