۸ نتیجه برای اسمعیلی
خانم سیده ماندانا حمزه ساروی، آقای فرهاد اسمعیلی قدسی،
دوره ۲۲، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۳ )
چکیده
فیلمهای نازک نانو ساختاری اکسید نیکل با روش غوطه وری سل- ژل تهیه شدند. از سه روش (تابش فروسرخ، آون و مایکروفِر) برای خشک کردن فیلمها استفاده شد. اثر روش خشکسازی روی خواص اپتیکی، مولکولی، الکتریکی، ساختاری و مورفولوژی فیلمها به ترتیب بهوسیله طیف سنج نوری مریی- فرابنفش، طیفسنج تبدیل فوریه فروسرخ، اثر هال، پراش پرتو X، میکروسکوپ نیروی اتمی، و میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. ثابتهای اپتیکی فیلمهای نازک اکسید نیکل با استفاده از رهیافت کمینه سازی نامقید نقطه گرا محاسبه شد. گاف نوار انرژی فیلمها در روشهای خشک سازی با تابش فروسرخ، فِر، و مایکروفِر به ترتیب ۶۲/۳، ۵۹/۳، و eV ۴۷/۳ بهدست آمد. نقش پراش پرتو X نمونهها نشان میدهد که فیلمهای خشک سازی شده با تابش فروسرخ آمورف بوده در حالی که با دو روش دیگر بلوری هستند.
خانم لیلا اسمعیلی، اقای احمد قلیزاده،
دوره ۲۶، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
در این پژوهش، تأثیر دما و مقدار نیترات بیسموت بر ویژگیهای ساختاری، مغناطیسی و فوتوکاتالیزوری نانوذرات چندفروئی فریت بیسموت تهیه شده به روش سیترات نیترات بررسی شدهاند. ویژگیهای ساختاری و مغناطیسی بهوسیله پراش پرتو ایکس (XRD)، طیفسنجی تبدیل فوریه فروسرخ (FTIR) و مغناطیسسنج نمونه ارتعاشی در دمای اتاق بررسی شد. تحلیل الگوهای XRD و دادههای FTIR نشان داد که فاز خالص فریت بیسموت فقط با ثابت ماندن مقدار مول نیترات بیسموت در محلول و در دمای ºC۶۵۰ به دست میآید. براساس نتایج مغناطیسی و فوتوکاتالیزوری نیز روشن شد که حضور فازهای ناخالصی سبب بوجود آمدن رفتار فرومغناطیسی قوی در نمونهها میشود، اما تاثیر منفی بر ویژگیهای فوتوکاتالیزوری فریت بیسموت دارد.
آقای عبدالصمد پورمحمد، آقای احمد احمدیخلجی، آقای سید مسعود همام، آقای محمد ابراهیمی، آقای رسول اسمعیلی، خانم زهرا طهماسبی،
دوره ۲۸، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۹ )
چکیده
منطقه گیسور در شرق شهرستان گناباد، بخشی از شمال قطعه لوت محسوب میشود. سنگهای این منطقه شامل سنگهای گرانیتوئیدی و مجموعه دگرگونی هستند. در سنگهای متاپلیتی (رسی دگرگونه) این منطقه وجود شیستوارگی S۱ و کانی کلریتوئید شاخص دگرگونی ناحیهای است و به عنوان شواهد دگرگونی مجاورتی میتوان به وجود بافتهای تصادفی در کانیهای آندالوزیت، استارولیت، مسکوویت؛ گارنتِ پس از زمین ساخت و رشد سیلیمانیت منشوری به درون لبه آندالوزیت اشاره کرد. گارنت دارای دو مرحله رشد بوده و بیشتر دارای اعضای پایانی آلماندین، گروسولار و اسپسارتین است. کلریتوئید و استارولیت از نوع آهندار هستند. مسکوویت کمی جایگزینی از نوع پاراگونیت دارد. کلریتی شدن بیوتیت و گارنت، سریسیتی شدن آندالوزیت و بروز ریزترکهای شعاعی در گارنت همه نشان دهنده یک دگرگونی پسرونده و بالاآمدگی هستند. براساس روشهای زمین دما-فشارسنجی مرسوم، دما و فشار این مجموعه دگرگونی در گسترههای oC ۶۰۸ – ۵۵۰ و kbar ۵/۴ - ۸/۳ برآورد شدند. وجود ریزترکهای شعاعی پیرامون میانبارهای کوارتز در گارنت ناشی از یک مؤلفه بزرگ کاهش فشار همدماست.
آقای عبدالصمد پورمحمد، آقای احمد احمدیخلجی، آقای سیدمسعود همام، آقای محمد ابراهیمی، آقای رسول اسمعیلی، خانم زهرا طهماسبی،
دوره ۲۸، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۹ )
چکیده
منطقه گیسور در شرق شهرستان گناباد قرار دارد و بخشی از شمال قطعه لوت محسوب میشود. این منطقه شامل سنگهای گرانیتوئیدی و مجموعه دگرگونی است. سنگهای دگرگونی این منطقه به دو دسته رسی دگرگونه و آمفیبولیتها تقسیم میشوند. براساس شواهد صحرایی و کانیشناسی؛ سنگمادر آمفیبولیتها سنگ کربناتی ناخالص است. وجود گارنتِ پسازمینساخت و آمفیبولهای متقاطع و تصادفی در این آمفیبولیتها بیانگر عملکرد دگرگونی مجاورتی بر این سنگهاست. گارنتها رفتاری از آرمانی تا غیرآرمانی دارند. اعضای نهایی گارنت در این سنگها متنوع و شامل Al-شورلومایت، اُوارُوایت، اسپسارتین، پیروپ، آلماندین، گروسولار، آندرادیت، موریموتایت و میجورایت هستند، اما الگوی نیمرخ آنها مسطح است. آمفیبول از نوع فروهورنبلند تا فروچرماکیت و چرماکیت بوده و دارای منطقهبندی ترکیبی است. بیوتیت کلریتی شده است. حضور کانیهای تیتانیت، اسفن و اپیدوت نشانهای از اثر گریزندگی اکسیژن است. بر پایه زمین دما فشارسنجی، مقدار دما و فشار برای آمفیبولیتها oC ۶۰۹ - ۵۳۴ و حدود kbar ۴ - ۲ به دست آمد. آمفیبولیتهای گیسور تا گستره رخساره آمفیبولیت میانی در هاله دگرگونی پیش رفتهاند. این سنگها دستخوش یک دگرگونی برگشتی نیز شدهاند که دما و فشار آن oC۴۸۹ و kbar ۸/۲ است و بیوتیتهای کلریتی شده دمایی کمتر از oC۱۵۰ را نشان میدهند.
آقای ابوالفضل پروان، آقای جمال مظلوم، آقای فرهاد اسمعیلی قدسی، آقای مرتضی صفری،
دوره ۲۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده
در این پژوهش، نانوذرات اکسید روی آلاییده با مس به روش سل-ژل و با استفاده از پایدارسازهای مختلف مونو، دی و تری- اتانول آمین تهیه شدند. اثر پایدارسازهای مختلف بر ویژگیهای ساختاری، ریخت شناسی و اپتیکی نانوذرات بررسی شد. بررسی الگوی پراش پرتو X ساختار ششگوشی ورتسایت را برای نمونهها نشان میدهد. اندازه بلورک، کرنش، تنش و انرژی تغییر شکل شبکه توسط روابط ویلیامسون- هال اصلاحشده تعیین شدند. نتایج نشان میدهند که نمونهی تهیهشده با مونواتانول آمین کمترین اندازه بلورک، پارامتر شبکه و کرنش را دارد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) کاهش انباشتگی نانوذرات با افزایش گروه آمین را نشان میدهد. با افزایش گروه آمین در سل اولیه، جابجایی قرمز در لبه نواری و کاهش شدت درخشندگی آبی نانوذرات دیده شد که با کاهش گاف نواری از ۱۶/۳ به ۱۱/۳ الکترونولت محاسبه شده از طیف بازتاب پخشی و افزایش تنش در شبکه نمونهها همخوانی دارد.
خانم مریم سوری، آقای احمد احمدی خلجی، آقای محمد ابراهیمی، آقای رسول اسمعیلی،
دوره ۳۱، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۲ )
چکیده
آمفیبولیتهای مکران در موقعیتهای مختلف کمربند افیولیتی مکران شمالی رخنمون دارند. براساس بررسیهای سنگشناسی و کانیشناسی، سنگهای این منطقه شامل آمفیبولیت معمولی (جهت یافته و تودهای)، گارنت-پیروکسن آمفیبولیت، اپیدوت-گارنت آمفیبولیت و مرمر هستند. کانیهای آمفیبولیتهای معمولی (جهتیافته و تودهای) شامل آمفیبول، پلاژیوکلاز، آپاتیت، زیرکن، کوارتز و اسفن هستند. افزون بر این کانیها، در گارنت-پیروکسن آمفیبولیتها، گارنت و پیروکسن و در اپیدوت-گارنت آمفیبولیتها، اپیدوت، گارنت و پیروکسن نیز دیده میشود. مرمرها نیز دارای کلسیت با رخ مشخص، کوارتز و آمفیبول هستند. زمین شیمی آمفیبولیتها نشان میدهد که این سنگها دارای خاستگاه آذرین با سنگ مادر بازالتی هستند که از یک گوشته غنی شده شکل گرفتهاند. همچنین نمونههای مورد بررسی در گستره سری تولئیتی تا انتقالی قرار دارند و براساس نمودارهای تغییرات عناصر خاکی نادر بهنجار شده به کندریت و بازالت پشتههای میان اقیانوسی نوع مورب عادی (N-MORB) دارای الگوهای به نسبت شبیه بوده و از نظر ویژگیهای زمین شیمیایی، مشابه بازالتهای مورب و درون صفحه اقیانوسی هستند.
خانم مریم سوری، دکتر اجمد احمدی خلجی، دکتر جیامین وانگ، دکتر رسول اسمعیلی، دکتر محمد ابراهیمی،
دوره ۳۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۴ )
چکیده
آمفیبولیتهای مورد بررسی در نزدیکی دهستان هشتبندی از توابع شهرستان میناب قرار دارند. این آمفیبولیتها بخشی از سنگهای دگرگونی کمربند افیولیتی مکران شمالی را تشکیل میدهند که به دو صورت جهتیافته و تودهای یافت میشوند. بر اساس کانیهای شاخص، این سنگها شامل آمفیبولیت، اپیدوت-گارنت- پیروکسن آمفیبولیت و گارنت-پیروکسن آمفیبولیت هستند. کانیهای اصلی تشکیلدهنده آنها آمفیبول، گارنت، پلاژیوکلاز، پیروکسن، اپیدوت، کوارتز و اسفن هستند. بر اساس شیمی کانی، کلینوپیروکسن در اپیدوت-گارنت- پیروکسن آمفیبولیتها و گارنت-پیروکسن آمفیبولیتها از نوع کلسیمی است و بیشتر در گستره دیوپسید قرار می گیرد. این پیروکسنها ماهیت ماگمایی و دگرگونی دارند و از Si غنی هستند و در زمینه سنگهای نیمه قلیایی (تولئیتی و آهکی قلیایی) قرار دارند. کلینوپیروکسنهای مورد بررسی محیطهای در ارتباط با کمان آتشفشانی را نشان میدهند و بر اساس دما -فشارسنجی، در گسترهی دمایی ۱۰۷۰ تا ۱۱۳۰درجه سانتیگراد و فشار ۵ تا ۱۰ کیلوبار تشکیل شدهاند که گویای تشکیل این کانیها در دمای بالا و فشار متوسط-بالاست. همچنین مقدار آهن سه ظرفیتی در کلینوپیروکسنها نشان دهندهی گریزندگی پایین اکسیژن در محل تشکیل آنهاست.
خانم مریم سوری، دکتر احمد احمدی خلجی، دکتر جیامین وانگ، دکتر رسول اسمعیلی، دکتر محمد ابراهیمی، دکتر میرمحمد میری،
دوره ۳۱۰۰، شماره ۱۰۰۰ - ( ۱۱-۱۴۰۱ )
چکیده
آمفیبولیتهای مورد بررسی در نزدیکی دهستان هشتبندی از توابع شهرستان میناب قرار دارند. این آمفیبولیتها بخشی از سنگهای دگرگونی کمربند افیولیتی مکران شمالی را تشکیل میدهند که به دو صورت جهتیافته و تودهای یافت میشوند. بر اساس کانیهای شاخص، این سنگها شامل آمفیبولیتهای معمولی، اپیدوت-گارنت آمفیبولیت و گارنت-پیروکسن آمفیبولیت هستند. کانیهای تشکیل دهنده آمفیبولیتهای معمولی شامل آمفیبول، پلاژیوکلاز، آپاتیت، زیرکن، کوارتز و اسفن می باشد. علاوه بر این کانیها، در گارنت-پیروکسن آمفیبولیتها، گارنت و پیروکسن و در اپیدوت-گارنت آمفیبولیتها، اپیدوت، گارنت و پیروکسن نیز دیده میشود. آمفیبولها از نوع کلسیک بوده و عمدتا ترکیبی در محدودهی مگنزیو تا فروهورنبلند دارند. کلینوپیروکسنها از نوع کلسیک و بیشتر در محدوده دیوپسید قرار میگیرند. گارنتها محدوده ترکیبی آلماندین تا گروسولار دارند و روند تغییرات ترکیب و عناصر Mn، Mg، Ca و Fe۲+ از حاشیه به مرکز در آنها روند خاصی را نشان نمیدهد و حالت خطی دارد. عدم مشاهده منطقهبندی مشخص عناصر Mn، Mg، Ca و Fe۲+ و الگوهای مسطح آنها بیانگر انتشار سریع در طی دگرگونی پیشرونده و در درجه حرارت بالاتر از ۶۰۰ درجه سانتیگراد است. پلاژیوکلازها در محدوده وسیعی از آلبیت تا لابرادوریت قرار میگیرند. اسفنها در محدوده دگرگونی/گرمابی بوده و اپیدوتها در زیرگروه اپیدوت رده بندی میشون. زمیندماسنجی هورنبلند- پلاژیوکلاز و زمینفشارسنجی Alدر هورنبلند دمای ۶۹۰ - ۵۹۰ درجه سانتیگراد و فشار ۹/۷ – ۵/۵ کیلوبار برای آمفیبولیتهای جهتیافته و دمای ۷۲۰ - ۵۵۰ درجه سانتیگراد و فشار ۶-۴ کیلوبار برای آمفیبولیتهای تودهای را نشان دادند. نمودار فازی دما-فشار (P-T) نشان میدهد که مجموعه آمفیبول + پلاژیوکلاز + اپیدوت + اسفن در دمای ۶۵۰ - ۴۵۰ درجه سانتیگراد و فشارکمتر از ۸ کیلوبار پایدار است که مطابق با نتایج دما- فشارسنجی هورنبلند - پلاژیوکلاز است. بر این اساس، آمفیبولیتهای حاوی گارنت + پیروکسن درجههای دگرگونی بالاتری را تحمل کردهاند (دما بیشتر از ۶۵۰ درجه سانتیگراد و فشار بیش از ۸ کیلوبار).