جستجو در مقالات منتشر شده


۸ نتیجه برای اسمعیلی

خانم سیده ماندانا حمزه ساروی، آقای فرهاد اسمعیلی قدسی،
دوره ۲۲، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۳ )
چکیده

فیلم­های نازک نانو ساختاری اکسید نیکل با روش غوطه وری سل- ژل تهیه شدند. از سه روش (تابش فروسرخ، آون و مایکروفِر) برای خشک کردن فیلم­ها استفاده شد. اثر روش خشک­سازی روی خواص اپتیکی، مولکولی، الکتریکی، ساختاری و مورفولوژی فیلم­ها به ترتیب به­وسیله طیف سنج نوری مریی- فرابنفش، طیف­سنج تبدیل فوریه فروسرخ، اثر هال، پراش پرتو X، میکروسکوپ نیروی اتمی، و میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. ثابت­های اپتیکی فیلم­های نازک اکسید نیکل با استفاده از رهیافت کمینه سازی نامقید نقطه گرا محاسبه شد. گاف نوار انرژی فیلم­ها در روش­های خشک سازی با تابش فروسرخ، فِر، و مایکروفِر به ترتیب ۶۲/۳، ۵۹/۳، و eV ۴۷/۳  به­دست آمد.  نقش پراش پرتو X نمونه­ها نشان می­دهد که فیلم­های خشک سازی شده با تابش فروسرخ آمورف بوده در حالی که با دو روش دیگر بلوری هستند.  


خانم لیلا اسمعیلی، اقای احمد قلی‌زاده،
دوره ۲۶، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده

در این پژوهش، تأثیر دما و مقدار نیترات بیسموت بر ویژگی­های ساختاری، مغناطیسی و فوتوکاتالیزوری نانوذرات چندفروئی فریت بیسموت تهیه شده به روش سیترات نیترات بررسی شده­اند. ویژگی­های ساختاری و مغناطیسی به­وسیله پراش پرتو ایکس (XRD)، طیف­سنجی تبدیل فوریه فروسرخ (FTIR) و مغناطیس­سنج نمونه ارتعاشی در دمای اتاق بررسی شد. تحلیل الگوهای XRD و داده­های FTIR نشان داد که فاز خالص فریت بیسموت فقط با ثابت ماندن مقدار مول نیترات بیسموت در محلول و در دمای ºC۶۵۰ به دست می­آید. براساس نتایج مغناطیسی و فوتوکاتالیزوری نیز روشن شد که حضور فازهای ناخالصی سبب بوجود آمدن رفتار فرومغناطیسی قوی در نمونه­ها می­شود، اما تاثیر منفی بر ویژگی­های فوتوکاتالیزوری فریت بیسموت دارد.      
آقای عبدالصمد پورمحمد، آقای احمد احمدی‌خلجی، آقای سید مسعود همام، آقای محمد ابراهیمی، آقای رسول اسمعیلی، خانم زهرا طهماسبی،
دوره ۲۸، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۹ )
چکیده

منطقه گیسور در شرق شهرستان گناباد، بخشی از شمال قطعه لوت محسوب می­شود. سنگ­های این منطقه شامل سنگ­های گرانیتوئیدی و مجموعه­ دگرگونی هستند. در سنگ­های متاپلیتی (رسی دگرگونه) این منطقه وجود شیستوارگی S۱ و کانی کلریتوئید شاخص دگرگونی ناحیه­ای است و به عنوان شواهد دگرگونی مجاورتی می­توان به وجود بافت­های تصادفی در کانی­های آندالوزیت، استارولیت، مسکوویت؛ گارنتِ پس از زمین ساخت و رشد سیلیمانیت منشوری به درون لبه آندالوزیت اشاره کرد. گارنت دارای دو مرحله رشد بوده و بیشتر دارای اعضای پایانی آلماندین، گروسولار و اسپسارتین است. کلریتوئید و استارولیت از نوع آهن­دار هستند. مسکوویت کمی جایگزینی از نوع پاراگونیت دارد. کلریتی شدن بیوتیت و گارنت، سریسیتی شدن آندالوزیت و بروز ریزترک­های شعاعی در گارنت همه نشان دهنده یک دگرگونی پسرونده و بالاآمدگی هستند. براساس روش­های زمین دما-فشارسنجی مرسوم، دما و فشار این مجموعه دگرگونی در گستره­های oC ۶۰۸ – ۵۵۰ و kbar ۵/۴ - ۸/۳ برآورد شدند. وجود ریزترک­های شعاعی پیرامون میانبار­های کوارتز در گارنت ناشی از یک مؤلفه بزرگ کاهش فشار همدماست.
آقای عبدالصمد پورمحمد، آقای احمد احمدی‌خلجی، آقای سیدمسعود همام، آقای محمد ابراهیمی، آقای رسول اسمعیلی، خانم زهرا طهماسبی،
دوره ۲۸، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۹ )
چکیده

منطقه گیسور در شرق شهرستان گناباد قرار دارد و بخشی از شمال قطعه لوت محسوب می­شود. این منطقه شامل سنگ­های گرانیتوئیدی و مجموعه­ دگرگونی است. سنگ­های دگرگونی این منطقه به دو دسته رسی دگرگونه و آمفیبولیت­ها تقسیم می­شوند. براساس شواهد صحرایی و کانی­شناسی؛ سنگ­مادر آمفیبولیت­ها سنگ­ کربناتی ناخالص است. وجود گارنتِ پسازمین­ساخت و آمفیبول­های متقاطع و تصادفی در این آمفیبولیت­ها بیانگر عملکرد دگرگونی مجاورتی بر این سنگ­هاست. گارنت­ها رفتاری از آرمانی تا غیرآرمانی دارند. اعضای نهایی گارنت در این سنگ­ها متنوع و شامل Al-شورلومایت، اُوارُوایت، اسپسارتین، پیروپ، آلماندین، گروسولار، آندرادیت، موریموتایت و میجورایت هستند، اما الگوی نیم­رخ آن­ها مسطح است. آمفیبول از نوع فروهورنبلند تا فروچرماکیت و چرماکیت بوده و دارای منطقه­بندی ترکیبی است. بیوتیت کلریتی شده است. حضور کانی­های تیتانیت، اسفن و اپیدوت نشانه­ای از اثر گریزندگی اکسیژن است. بر پایه زمین دما فشارسنجی، مقدار دما و فشار برای آمفیبولیت­ها oC ۶۰۹ - ۵۳۴ و حدود kbar ۴ - ۲ به دست آمد. آمفیبولیت­های گیسور تا گستره رخساره آمفیبولیت میانی در هاله دگرگونی پیش رفته­اند. این سنگ­ها دستخوش یک دگرگونی برگشتی نیز شده­اند که دما و فشار آن oC۴۸۹ و kbar ۸/۲ است و بیوتیت­های کلریتی شده دمایی کمتر از oC۱۵۰ را نشان می­دهند.    
آقای ابوالفضل پروان، آقای جمال مظلوم، آقای فرهاد اسمعیلی قدسی، آقای مرتضی صفری،
دوره ۲۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده

در این پژوهش، نانوذرات اکسید روی آلاییده با مس به روش سل-ژل و با استفاده از پایدارسازهای مختلف مونو، دی و تری- اتانول آمین تهیه شدند. اثر پایدارسازهای مختلف بر ویژگی­های ساختاری، ریخت شناسی و اپتیکی نانوذرات بررسی شد. بررسی الگوی پراش پرتو X ساختار ششگوشی ورتسایت را برای نمونه‌ها نشان می‏دهد. اندازه بلورک، کرنش، تنش و انرژی تغییر شکل شبکه توسط روابط ویلیامسون- هال اصلاح‌شده تعیین شدند. نتایج نشان می­دهند که نمونه­ی تهیه‌شده با مونواتانول آمین کمترین اندازه بلورک، پارامتر شبکه و کرنش را دارد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) کاهش انباشتگی نانوذرات با افزایش گروه آمین را نشان می‏دهد. با افزایش گروه آمین در سل اولیه، جابجایی قرمز در لبه نواری و کاهش شدت درخشندگی آبی نانوذرات دیده شد که با کاهش گاف نواری از ۱۶/۳ به ۱۱/۳ الکترون‌ولت محاسبه شده از طیف بازتاب پخشی و افزایش تنش در شبکه نمونه‏ها همخوانی دارد.    
خانم مریم سوری، آقای احمد احمدی خلجی، آقای محمد ابراهیمی، آقای رسول اسمعیلی،
دوره ۳۱، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۲ )
چکیده

آمفیبولیت­های مکران در موقعیت­های مختلف کمربند افیولیتی مکران شمالی رخنمون دارند. براساس بررسی­های سنگ­شناسی و کانی­شناسی، سنگ­های این منطقه شامل آمفیبولیت معمولی (جهت یافته و توده­ای)، گارنت-پیروکسن آمفیبولیت، اپیدوت-گارنت آمفیبولیت و مرمر هستند. کانی­های آمفیبولیت­های معمولی (جهت­یافته و توده­ای) شامل آمفیبول، پلاژیوکلاز، آپاتیت، زیرکن، کوارتز و اسفن هستند. افزون بر این کانی­ها، در گارنت-پیروکسن آمفیبولیت­ها، گارنت و پیروکسن و در اپیدوت-گارنت آمفیبولیت­ها، اپیدوت، گارنت و پیروکسن نیز دیده می­شود. مرمرها نیز دارای کلسیت با رخ مشخص، کوارتز و آمفیبول هستند. زمین شیمی آمفیبولیت­ها نشان می­دهد که این سنگ­ها دارای خاستگاه آذرین با سنگ مادر بازالتی هستند که از یک گوشته غنی شده شکل گرفته­اند. همچنین نمونه­های مورد بررسی در گستره سری تولئیتی تا انتقالی قرار دارند و براساس نمودارهای تغییرات عناصر خاکی نادر بهنجار شده به کندریت و بازالت پشته­های میان اقیانوسی نوع مورب عادی (N-MORB) دارای الگوهای به نسبت شبیه بوده و از نظر ویژگی­های زمین شیمیایی، مشابه بازالت­های مورب و درون صفحه اقیانوسی هستند.
خانم مریم سوری، دکتر اجمد احمدی خلجی، دکتر جیامین وانگ، دکتر رسول اسمعیلی، دکتر محمد ابراهیمی،
دوره ۳۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۴ )
چکیده

آمفیبولیت‌های مورد بررسی در نزدیکی دهستان هشت‌بندی از توابع شهرستان میناب قرار دارند. این آمفیبولیت‌ها بخشی از سنگ‌های دگرگونی کمربند افیولیتی مکران ‌شمالی را تشکیل می‌دهند که به دو صورت جهت‌یافته و توده‌ای یافت می‌شوند. بر اساس کانی‌های شاخص، این سنگ‌ها شامل آمفیبولیت، اپیدوت-گارنت- پیروکسن آمفیبولیت و گارنت-پیروکسن آمفیبولیت هستند. کانی‌های اصلی تشکیل‌دهنده آن‌ها آمفیبول، گارنت، پلاژیوکلاز، پیروکسن، اپیدوت، کوارتز و اسفن هستند. بر اساس شیمی کانی، کلینوپیروکسن در اپیدوت-گارنت- پیروکسن آمفیبولیت‌ها و گارنت-پیروکسن آمفیبولیت‌ها از نوع کلسیمی است و بیشتر در گستره دیوپسید قرار می گیرد. این پیروکسن‌ها ماهیت ماگمایی  و دگرگونی دارند و از Si غنی هستند و در زمینه سنگ‌های نیمه قلیایی (تولئیتی و آهکی قلیایی) قرار دارند. کلینوپیروکسن‌های مورد بررسی محیط‌های در ارتباط با کمان آتشفشانی را نشان می‌دهند و بر اساس دما -فشارسنجی، در گستره‌ی دمایی ۱۰۷۰ تا ۱۱۳۰درجه سانتی‌گراد و فشار ۵ تا ۱۰ کیلوبار تشکیل شده‌اند که گویای تشکیل این کانی‌ها در دمای بالا و فشار متوسط-بالاست. همچنین مقدار آهن سه ظرفیتی در کلینوپیروکسن‌ها نشان دهنده‌ی گریزندگی پایین اکسیژن در محل تشکیل آن‌هاست.
خانم مریم سوری، دکتر احمد احمدی خلجی، دکتر جیامین وانگ، دکتر رسول اسمعیلی، دکتر محمد ابراهیمی، دکتر میرمحمد میری،
دوره ۳۱۰۰، شماره ۱۰۰۰ - ( ۱۱-۱۴۰۱ )
چکیده

آمفیبولیت‌های مورد بررسی در نزدیکی دهستان هشت‌بندی از توابع شهرستان میناب قرار دارند. این آمفیبولیت‌ها بخشی از سنگ‌های دگرگونی کمربند افیولیتی مکران ‌شمالی را تشکیل می‌دهند که به دو صورت جهت‌یافته و توده‌ای یافت می‌شوند. بر اساس کانی‌های شاخص، این سنگ‌ها شامل آمفیبولیت‌های معمولی، اپیدوت-گارنت آمفیبولیت و گارنت-پیروکسن آمفیبولیت هستند. کانی‌های تشکیل دهنده آمفیبولیت‌های معمولی شامل آمفیبول، پلاژیوکلاز، آپاتیت، زیرکن، کوارتز و اسفن می باشد. علاوه بر این کانی‌ها، در گارنت-پیروکسن آمفیبولیت‌ها، گارنت و پیروکسن و در اپیدوت-گارنت آمفیبولیت‌ها، اپیدوت، گارنت و پیروکسن نیز دیده می‌شود. آمفیبول‌ها از نوع کلسیک بوده و عمدتا ترکیبی در محدوده‌ی مگنزیو تا فروهورنبلند دارند. کلینوپیروکسن‌ها از نوع کلسیک و بیشتر در محدوده دیوپسید قرار می‌گیرند. گارنت‌ها محدوده ترکیبی آلماندین تا گروسولار دارند و روند تغییرات ترکیب و عناصر Mn، Mg، Ca و Fe۲+ از حاشیه به مرکز در آنها روند خاصی را نشان نمی‌دهد و حالت خطی دارد. عدم مشاهده‌ منطقه‌بندی مشخص عناصر Mn، Mg، Ca و Fe۲+ و الگوهای مسطح آنها بیانگر انتشار سریع در طی دگرگونی پیش‌رونده و در درجه حرارت بالاتر از ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد است. پلاژیوکلازها در محدوده وسیعی از آلبیت تا لابرادوریت قرار می‌گیرند. اسفن‌ها در محدوده دگرگونی/گرمابی بوده و اپیدوت‌ها در زیرگروه اپیدوت رده بندی می‌شون. زمین‌دماسنجی هورنبلند- پلاژیوکلاز و زمین‌فشارسنجی  Alدر هورنبلند دمای ۶۹۰ - ۵۹۰ درجه سانتی‌گراد و فشار ۹/۷ – ۵/۵ کیلوبار برای آمفیبولیت‌های جهت‌یافته و دمای ۷۲۰ - ۵۵۰ درجه سانتی‌گراد و فشار ۶-۴ کیلوبار برای آمفیبولیت‌های توده‌ای را نشان دادند. نمودار فازی دما-فشار (P-T) نشان می‌دهد که مجموعه آمفیبول + پلاژیوکلاز +  اپیدوت + اسفن در دمای ۶۵۰ - ۴۵۰ درجه سانتی‌گراد و فشارکمتر از ۸ کیلوبار پایدار است که مطابق با نتایج دما- فشارسنجی هورنبلند - پلاژیوکلاز است. بر این اساس، آمفیبولیت‌های حاوی گارنت + پیروکسن درجه‌های دگرگونی بالاتری را تحمل کرده‌اند (دما بیشتر از ۶۵۰ درجه سانتی‌گراد و فشار بیش از ۸ کیلوبار).
 



صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Crystallography and Mineralogy

Designed & Developed by : Yektaweb