چکیده: (280 مشاهده)
توده گرانیتوئیدی گراغه در 90 کیلومتری شمال غرب زاهدان و در شمالغربی ترین بخش از نوار ماگمایی زاهدان- سراوان قرار دارد. این توده عمدتاً از سنگهای بیوتیت گرانیت و گرانودیوریت تشکیل شده است. سنگهای تشکیل دهنده بخشهای شمالی و جنوبی توده دارای فابریکهای ماگمایی- نیمه ماگمایی هستند. علاوه بر آن توده مورد نظر دگرشکلیهای دماهای پایین تا بالا نظیر جوانه زدن (بالجینگ) و خاموشی صفحه شطرنجی در کوارتز، بافت میرمیکیتی و لغزش در ورقههای بیوتیت را نشان میدهد. جهت مطالعات ناهمسانگردی مغناطیسی تعداد 519 مغزه جهتدار از 70 ایستگاه تهیه شد. کانی بیوتیت در این توده عامل اصلی ایجاد پذیرفتاری مغناطیسی میباشد که مقدار آن در بخشهای مختلف توده متغیر است. میانگین مقادیر پذیرفتاری مغناطیسی مغزههای تهیه شده بین µSI 10 تا µSI 301 متغیر است. فاکتور دگرشکلی آنها (P) بین 8/0 تا 5/15 درصد متغیر است. مقدار فاکتور شکل در بیشتر نمونهها دارای مقادیر مثبت و شکل کلوچهای است. برگوارگیهای مغناطیسی در سراسر توده بطور متوسط بین 31 تا 60 درجه و روند شمالغرب- جنوبشرق را نشان میدهند. موازی بودن امتداد برگوارگیها با حاشیه توده و وجود سنگهای دگرگونی مجاورتی نشان میدهد که هنگام تزریق ماگما، بیوتیت گرانیت و گرانودیوریت به موازات لایه بندی سنگ میزبان جای گرفتهاند. خطوارههای مغناطیسی با شیب زیاد محل اصلی تزریق ماگما تشکیل دهنده توده گرانیتوئیدی گراغه را نشان می دهند که در مرکز توده قرار دارد؛ و سایر بخشها میتواند محلهای فرعی تغذیه توده باشد. بر پایه شواهد صحرایی و مغناطیسی که تاکنون بیان شد، به نظر می رسد که ماگمای والد توده گرانیتوئیدی گراغه بصورت لاکولیت با شیب 45 درجه در جهت شمالشرق به درون سنگ های میزبان و به موازت لایه بندی آنها جایگیری کرده است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
