کانسار مگنتیت- آپاتیت خانلق در شمال غربی نیشابور قرار دارد. این گستره جزء منطقه­ی ساختاری بینالود است و در شرق کمان ماگمایی ترشیاری قوچان- سبزوار واقع شده است. زمین­شناسی منطقه شامل واحد آتشفشانی داسیتی است که مورد نفوذ توده­های نیمه عمیق با ترکیب کوارتزمونزودیوریت و گرانودیوریت الیگوسن در آن نفوذ کرده است. واحدهای رسوبی میوسن نیز روی آن­ها رورانده شده­اند. ماگماتیسم منطقه ویژگی گرانیتوئیدهای نوع I را نشان می­دهد و در منطقه­ی فرورانش تشکیل شده است. کانه­زایی بیشتر به شکل رگه و رگچه در توده­های نفوذی نیمه عمیق تشکیل شده است. ساخت و بافت­های رگچه­ای، برشی، توده­ای، پرکننده­ی فضای خالی و رشته­ای دیده می­شود. مگنتیت (با Ti، V و S کم) و هیدروکسی آپاتیت همراه با باطله­های کلسیت، اپیدوت، کوارتز، پیروکسن و کلریت، مهم­ترین کانی­های کانسار هستند و پیریت و کالکوپیریت به مقدار ناچیز آن­ها را همراهی می­کنند. هماتیت و مالاکیت مهم­ترین کانی ثانویه هستند. مهمترین دگرسانی­های منطقه عبارتند از: پروپلیتیک، کربناتی، سیلیسی و آرژیلیک که منطقه­ی پروپلیتیک و کربناتی بیشترین گسترش را دارند. بررسی موقعیت زمین ساختی، سنگ میزبان، کانی­شناسی، دگرسانی و ساخت و بافت نشان می­دهند که کانسار خانلق بیشترین شباهت را با ذخایر نوع کایرونا دارد.