@ARTICLE{Dargahi, author = {Parsaei, and Dargahi, and Arvin, and Shaker, and Nezafati, and }, title = {Petrography, geochemistry and petrogenesis of the Daraloo granitoid rocks, south of Kerman}, volume = {30}, number = {2}, abstract ={گستره کانسار درآلو از نظر ساختاری در پهنه ایران مرکزی و کمان ماگمایی ارومیه دختر و در جنوب استان کرمان واقع است. در این منطقه، روانه­های آندزیتی و سنگ­های آذرآواری ائوسن در معرض توده­های نفوذی نیمه عمیق الیگومیوسن قرار گرفته­اند. اغلب نمونه­های نفوذی از نوع گرانودیوریت پورفیری تا مونزوگرانیت پورفیری با زمینه ریزدانه­ای هستند و دگرسانی شدید از نوع فیلیک نشان می­دهند. براساس شواهد کانی­شناسی و زمین شیمیایی، سنگ­های گرانیتوئیدی درآلو در سری آهکی قلیایی جای می­­گیرند و دارای طبیعت متاآلومین تا کمی پرآلومین و از نوع I هستند. در بیشتر نمونه­ها، ناهنجاری منفی آشکاری از Nb-Ti دیده می­شود که این امر با جدایش فازهای تیتانیوم­دار چون تیتانیت و تیتانومگنتیت توجیه می‌شود. همچنین غنی­شدگی آشکار در عناصر سنگ دوست درشت یون (چون K، Rb، Ba و Cs) و عناصر خاکی نادر سبک نسبت به عناصر با شدت میدان بالا (چون، Nb، Ti و Zr) و عناصر خاکی نادر سنگین، از ویژگی­های زمین شیمیایی ماگماهای تولید شده در محیط­های فرورانش هستند. بنابراین چنین برداشت می­شود که سنگ­های گرانیتی درآلو باید در یک محیط کرانه فعال قاره­ای، به علت فرورانش پوسته اقیانوسی نئوتتیس به زیر ایران مرکزی در زمان ترشیری به وجود آمده باشند. }, URL = {http://ijcm.ir/article-1-1756-fa.html}, eprint = {http://ijcm.ir/article-1-1756-fa.pdf}, journal = {Iranian Journal of Crystallography and Mineralogy}, doi = {10.52547/ijcm.30.2.311}, year = {2022} }