نمونه­هایی از دو نوع پلی اتیلن سبک (LDPE) و پلی اتیلن سنگین (HDPE) را در قالبی تا ^oC ۱۷۰ گرم کرده و سپس با سرعتهای متفاوت، و آهنگ سرمایشی min/^oC ۱۰ در هوا، و با آب صفر درجه سرد کردیم. هر نمونه، زیر تابش باریکه الکترونی پرانرژی MeV۱۰ قرار داده شد. محتوای ژل هر نمونه که میزان پیوندهای عرضی بین زنجیره­ای آن را در ناحیه آمورف پلیمر نشان می­دهد، با استفاده از زایلن و درصد بلورشدگی و نیز با بررسی گرماسنجی تعیین شد. معلوم شد که با افزایش دْز تابش، تا حدود kGy ۲۰۰ محتوای ژل نمونه ها افزایش یافته و در دْز تابشهای بالاتر، تقریبا ثابت می­ماند. بلورشدگی نمونه­ها به نوع فرآوری و نیز دْز تابش، بستگی دارد. سرعت سردایش، تاثیر چشمگیری روی بلورشدگی دارد، به طوری که هر چه سرعت سردایش بیشتر باشد درصد بلورشدگی، کمتر خواهد شد. ولی تاثیر دْز تابش روی بلورشدگی نمونه­ها به این صورت است که، بلورشدگی نمونه­ها تا حدود kGy ۲۰۰ زیاد شده و سپس با افزایش دْز تابش، کاهش می­یابد. در این کار پژوهشی معلوم شد که اثر دْز تابش روی تغییر بلورشدگی پلی اتیلن سبک، بیشتر از پلی اتیلن سنگین است.