جستجو در مقالات منتشر شده


۱ نتیجه برای گرانیت؛ آهکی قلیایی؛ زمین درز سیستان؛ گراغه؛ زاهدان.

خانم حوا فراست میربلوچزهی، آقای حبیب بیابانگرد، آقای محمد بومری،
دوره ۲۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده

توده گرانیتوئیدی گراغه در استان سیستان و بلوچستان، در پهنه زمیندرز سیستان و دورترین بخش شمال غربی نوار گرانیتوئیدی زاهدان-سراوان قرار دارد. ترکیب سنگ‌شناسی این توده شامل سنگ‌های گرانیتی (سینوگرانیت، مونزوگرانیت) و گرانودیوریت است که از کانی‌های پلاژیوکلاز، ارتوز، میکروکلین، کوارتز، بیوتیت و هورنبلند تشکیل شده‌اند. بافت غالب آن‌ها دانه‌ای است. این توده توسط مجموعه­ای از دایک‌های میکرودیوریتی قطع شده است. برونبوم‌های رسی دگرگونه (متاپلیتی) غنی از کانی‌های میکایی وکوارتز با بافت دانه‌ای نیز در این توده وجود دارند. گرانیتوئید گراغه دارای ماهیت آهکی قلیایی، متاآلومین، با خاستگاه I و کمی مایل به S، غنی شده از عناصر خاکی نادر سبک (LREE) و عناصر سنگ دوست بزرگ یون (LILE) و فقیر شده از عناصر خاکی نادر سنگین (HREE) و عناصر با شدت میدان بالا   (HFSE)است. ناهنجاری مثبت در عناصر K و Cs و ناهنجاری­های منفی در عناصر Zr, Sr و Ti نشان می­دهد که الگوهای آنها مشابه با مناطق فرورانش است. بر پایه نمودارهای زمین شیمیایی تغییرات Sr/Y نسبت به Y و Al۲O۳+FeOt+MgO+TiO۲ نسبت بهAl۲O۳/FeOt+MgO+TiO۲ ، به احتمال بسیار ماگمای سازنده این توده مشابه توده گرانیتی زاهدان در اثر ذوب آمفیبولیت ناشی از بسته شدن اقیانوس نئوتتیس در شرق ایران، واقع در بین ورقه‌های لوت و هلمند در زمان ائوسن –الیگوسن تا میوسن ایجاد شده است.    

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Crystallography and Mineralogy

Designed & Developed by : Yektaweb