جستجو در مقالات منتشر شده


۴ نتیجه برای برهانی زرندی

آقای غضنفر میرجلیلی، آقای محمود برهانی زرندی، آقای فرهود ضیائی، آقای محمد آقا بلوری زاده،
دوره ۱۶، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده

نمونه­هایی از دو نوع پلی اتیلن سبک (LDPE) و پلی اتیلن سنگین (HDPE) را در قالبی تا oC ۱۷۰ گرم کرده و سپس با سرعتهای متفاوت، و آهنگ سرمایشی min/oC ۱۰ در هوا، و با آب صفر درجه سرد کردیم. هر نمونه، زیر تابش باریکه الکترونی پرانرژی MeV۱۰ قرار داده شد. محتوای ژل هر نمونه که میزان پیوندهای عرضی بین زنجیره­ای آن را در ناحیه آمورف پلیمر نشان می­دهد، با استفاده از زایلن و درصد بلورشدگی و نیز با بررسی گرماسنجی تعیین شد. معلوم شد که با افزایش دْز تابش، تا حدود kGy ۲۰۰ محتوای ژل نمونه ها افزایش یافته و در دْز تابشهای بالاتر، تقریبا ثابت می­ماند. بلورشدگی نمونه­ها به نوع فرآوری و نیز دْز تابش، بستگی دارد. سرعت سردایش، تاثیر چشمگیری روی بلورشدگی دارد، به طوری که هر چه سرعت سردایش بیشتر باشد درصد بلورشدگی، کمتر خواهد شد. ولی تاثیر دْز تابش روی بلورشدگی نمونه­ها به این صورت است که، بلورشدگی نمونه­ها تا حدود kGy ۲۰۰ زیاد شده و سپس با افزایش دْز تابش، کاهش می­یابد. در این کار پژوهشی معلوم شد که اثر دْز تابش روی تغییر بلورشدگی پلی اتیلن سبک، بیشتر از پلی اتیلن سنگین است.


آقای محمود برهانی زرندی،
دوره ۲۰، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۱ )
چکیده

در این کار پژوهشی به بررسی تأثیر دو عامل، یکی سرعت­های متفاوت سردشدن و دیگری تابش پرتو پرانرژی الکترونی روی تغییر بلورینگی پلی­پروپیلن ساخت ایران پرداخته شده است. برای این کار نمونه­های پلی­پروپیلن را در قالبی تا دمای AWT IMAGE ۲۳۰ ذوب کرده، سپس با سرعت­های متفاوت سرد شدند. درصد بلورینگی نمونه­ها با استفاده از گرماسنجی روبشی تفاضلی، طیف­سنجی فروسرخ و نیز پراش پرتو ایکس تعیین شد. نتیجه­ای که به دست آمد این بود که درصد بلورینگی نمونه­ها به سرعت سرد شدن آن­ها بستگی دارد به­طوری­که هرچه سرعت سرد شدن بیشتر باشد درصد بلورینگی کمتر خواهد شد. اثر تابش الکترون روی نمونه­ی سرد شده در هوا نیز با دز تابشی متفاوت از  kGy۴۰-۵ مورد بررسی قرار گرفت. تأثیر دز تابش روی بلورینگی نمونه­ها به این صورت بود که مقدار بلورینگی با افزایش دز تا حدود   kGy۳۰ افزایش سپس با افزایش دز تابش، مقدار بلورینگی کاهش می­یابد. محتوای ژل هر نمونه که میزان پیوند عرضی بین زنجیره­ی آن را در ناحیه آمورف نشان می­دهد که با استفاده از حلال زایلن به دست آمد. درصد بلورینگی آن­ها نیز با استفاده از دما نگاشت، DSC و طیف­سنج FTIR و نیز پراش پرتو ایکس تعیین شد.


اقای ناصر جهان بخشی زاده، اقای محمود برهانی زرندی، اقای محمدرضا ناطقی،
دوره ۲۶، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۷ )
چکیده

 پروسکایت آلی-معدنی (CH۳NH۳PbI۳) به دلیل گاف انرژی مناسبی که برای جذب نور خورشید دارد بعنوان لایه جاذب در سلول­های خورشیدی نسل سوم استفاده می­شود. بلورینگی لایه جذب کننده نور نقش مهمی در عملکرد سلول­های خورشیدی پروسکایتی بازی می­کند و نوع ماده­ای که بعنوان زیرلایه استفاده می­شود یکی از عوامل موثر بر بلورینگی لایه جاذب است. در سلول­های خورشیدی ابرساختار از آلومینا (اکسید آلومینیوم) بعنوان لایه زیرین لایه جاذب نور استفاده می­شود. در این مقاله فاز­های آلفا و گامای اکسید آلومینیوم بعنوان لایه زیرین استفاده شده­اند و اثر آنها بر بلورینگی لایه پروسکایت و پارامترهای موثر بر عملکرد سلول خورشیدی بررسی شده است. مشخص شد که با در نظر گرفتن همه پارامترهای موثر بر عملکرد سلول خورشیدی، فاز گامای اکسید آلومینیوم نسبت به فاز آلفای آن برای استفاده در سلول­های خورشیدی پروسکایتی که به روش دو مرحله­ای ساخته می­شوند، مناسب­تر است.
آقای حجت امراللهی بیوکی، آقای احمد مشاعی، آقای محمود برهانی زرندی،
دوره ۳۰، شماره ۳ - ( ۷-۱۴۰۱ )
چکیده

در این پژوهش نانوبلورهای چارچوب آلی-فلزی بر پایه یون‌های فلزی آلومینیوم، بیسموت، کبالت، کروم، مس، قلع، تیتانیوم و روی با ریختار یکنواخت در شرایط حلال گرمایی سنتز شده و به عنوان افزودنی در لایه نشانی TiO۲ به عنوان لایه انتقال‌دهنده الکترون در سلول خورشیدی پروسکایتی استفاده شدند. در اثر بازپخت لایه TiO۲ آلاییده با چارچوب آلی-فلزی در محیط هوا، بخش آلی آن حذف شده و ساختار متخلخل TiO۲ آلایش‌یافته به دست آمد. نتایج بررسی ویژگی های نوری و ساختار بلوری لایه متخلخل TiO۲ نشان داد که آلایش با چارچوب آلی-فلزی، جذب نوری لایه متخلخل TiO۲ در ناحیه مرئی-فرابنفش (Uv-Vis) را افزایش و گاف نواری را به کمتر از  eV ۷/۲ کاهش داده است. بررسی‌های طیف نورتابی نشان دهنده افزایش انتقال الکترونی و کاهش بازترکیب و در نتیجه افزایش بازدهی تبدیل توان سلول­های خورشیدی پروسکایتی، در مقایسه با سلول­های تنها برپایه لایه فرو متخلخل (TiO۲) است.        

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Crystallography and Mineralogy

Designed & Developed by : Yektaweb