۴ نتیجه برای برهانی زرندی
آقای غضنفر میرجلیلی، آقای محمود برهانی زرندی، آقای فرهود ضیائی، آقای محمد آقا بلوری زاده،
دوره ۱۶، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده
نمونههایی از دو نوع پلی اتیلن سبک (LDPE) و پلی اتیلن سنگین (HDPE) را در قالبی تا oC ۱۷۰ گرم کرده و سپس با سرعتهای متفاوت، و آهنگ سرمایشی min/oC ۱۰ در هوا، و با آب صفر درجه سرد کردیم. هر نمونه، زیر تابش باریکه الکترونی پرانرژی MeV۱۰ قرار داده شد. محتوای ژل هر نمونه که میزان پیوندهای عرضی بین زنجیرهای آن را در ناحیه آمورف پلیمر نشان میدهد، با استفاده از زایلن و درصد بلورشدگی و نیز با بررسی گرماسنجی تعیین شد. معلوم شد که با افزایش دْز تابش، تا حدود kGy ۲۰۰ محتوای ژل نمونه ها افزایش یافته و در دْز تابشهای بالاتر، تقریبا ثابت میماند. بلورشدگی نمونهها به نوع فرآوری و نیز دْز تابش، بستگی دارد. سرعت سردایش، تاثیر چشمگیری روی بلورشدگی دارد، به طوری که هر چه سرعت سردایش بیشتر باشد درصد بلورشدگی، کمتر خواهد شد. ولی تاثیر دْز تابش روی بلورشدگی نمونهها به این صورت است که، بلورشدگی نمونهها تا حدود kGy ۲۰۰ زیاد شده و سپس با افزایش دْز تابش، کاهش مییابد. در این کار پژوهشی معلوم شد که اثر دْز تابش روی تغییر بلورشدگی پلی اتیلن سبک، بیشتر از پلی اتیلن سنگین است.
آقای محمود برهانی زرندی،
دوره ۲۰، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۱ )
چکیده
در این کار پژوهشی به بررسی تأثیر دو عامل، یکی سرعتهای متفاوت سردشدن و دیگری تابش پرتو پرانرژی الکترونی روی تغییر بلورینگی پلیپروپیلن ساخت ایران پرداخته شده است. برای این کار نمونههای پلیپروپیلن را در قالبی تا دمای
۲۳۰ ذوب کرده، سپس با سرعتهای متفاوت سرد شدند. درصد بلورینگی نمونهها با استفاده از گرماسنجی روبشی تفاضلی، طیفسنجی فروسرخ و نیز پراش پرتو ایکس تعیین شد. نتیجهای که به دست آمد این بود که درصد بلورینگی نمونهها به سرعت سرد شدن آنها بستگی دارد بهطوریکه هرچه سرعت سرد شدن بیشتر باشد درصد بلورینگی کمتر خواهد شد. اثر تابش الکترون روی نمونهی سرد شده در هوا نیز با دز تابشی متفاوت از kGy۴۰-۵ مورد بررسی قرار گرفت. تأثیر دز تابش روی بلورینگی نمونهها به این صورت بود که مقدار بلورینگی با افزایش دز تا حدود kGy۳۰ افزایش سپس با افزایش دز تابش، مقدار بلورینگی کاهش مییابد. محتوای ژل هر نمونه که میزان پیوند عرضی بین زنجیرهی آن را در ناحیه آمورف نشان میدهد که با استفاده از حلال زایلن به دست آمد. درصد بلورینگی آنها نیز با استفاده از دما نگاشت، DSC و طیفسنج FTIR و نیز پراش پرتو ایکس تعیین شد.
اقای ناصر جهان بخشی زاده، اقای محمود برهانی زرندی، اقای محمدرضا ناطقی،
دوره ۲۶، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۷ )
چکیده
پروسکایت آلی-معدنی (CH۳NH۳PbI۳) به دلیل گاف انرژی مناسبی که برای جذب نور خورشید دارد بعنوان لایه جاذب در سلولهای خورشیدی نسل سوم استفاده میشود. بلورینگی لایه جذب کننده نور نقش مهمی در عملکرد سلولهای خورشیدی پروسکایتی بازی میکند و نوع مادهای که بعنوان زیرلایه استفاده میشود یکی از عوامل موثر بر بلورینگی لایه جاذب است. در سلولهای خورشیدی ابرساختار از آلومینا (اکسید آلومینیوم) بعنوان لایه زیرین لایه جاذب نور استفاده میشود. در این مقاله فازهای آلفا و گامای اکسید آلومینیوم بعنوان لایه زیرین استفاده شدهاند و اثر آنها بر بلورینگی لایه پروسکایت و پارامترهای موثر بر عملکرد سلول خورشیدی بررسی شده است. مشخص شد که با در نظر گرفتن همه پارامترهای موثر بر عملکرد سلول خورشیدی، فاز گامای اکسید آلومینیوم نسبت به فاز آلفای آن برای استفاده در سلولهای خورشیدی پروسکایتی که به روش دو مرحلهای ساخته میشوند، مناسبتر است.
آقای حجت امراللهی بیوکی، آقای احمد مشاعی، آقای محمود برهانی زرندی،
دوره ۳۰، شماره ۳ - ( ۷-۱۴۰۱ )
چکیده
در این پژوهش نانوبلورهای چارچوب آلی-فلزی بر پایه یونهای فلزی آلومینیوم، بیسموت، کبالت، کروم، مس، قلع، تیتانیوم و روی با ریختار یکنواخت در شرایط حلال گرمایی سنتز شده و به عنوان افزودنی در لایه نشانی TiO۲ به عنوان لایه انتقالدهنده الکترون در سلول خورشیدی پروسکایتی استفاده شدند. در اثر بازپخت لایه TiO۲ آلاییده با چارچوب آلی-فلزی در محیط هوا، بخش آلی آن حذف شده و ساختار متخلخل TiO۲ آلایشیافته به دست آمد. نتایج بررسی ویژگی های نوری و ساختار بلوری لایه متخلخل TiO۲ نشان داد که آلایش با چارچوب آلی-فلزی، جذب نوری لایه متخلخل TiO۲ در ناحیه مرئی-فرابنفش (Uv-Vis) را افزایش و گاف نواری را به کمتر از eV ۷/۲ کاهش داده است. بررسیهای طیف نورتابی نشان دهنده افزایش انتقال الکترونی و کاهش بازترکیب و در نتیجه افزایش بازدهی تبدیل توان سلولهای خورشیدی پروسکایتی، در مقایسه با سلولهای تنها برپایه لایه فرو متخلخل (TiO۲) است.