: باتولیت گرانیتوئیدی عظیم و بیضی شکل زاهدان، در جنوب این شهر و با روند شمال غربی- جنوب شرقی در فلیشهای کمی دگرگونشده ائوسن (زون فلیش شرق ایران) رخنمون دارد. حجم اصلی این باتولیت را یک مجموعه گسترده حدواسط- اسید با خاستگاه آذرین (I) متشکل از طیف ترکیبی دیوریت- گرانودیوریت و یک مجموعه کم وسعت اسیدی با خاستگاه پوستهای و اختلاطی (H) با ترکیب غالب بیوتیتگرانیتی تشکیل داده است. مجموعه حدواسط- اسید نوع I دارای ماهیت آهکی- قلیایی و متاآلومین، غنی شده از LREE و LILE، فقیرشده از HREE و HFSE است. بیهنجاری منفی از HFSE و بیهنجاری مثبت از LREE، LILE و به ویژه Pb بیانگر، خاستگاه آذرین گوشتهای و به ویژه نقش پوسته اقیانوسی فرورفته سیستان و گوه گوشتهای روی آن در تشکیل ماگمای سازنده این توده و نقش پوسته قارهای (ته نشستهای فلیشی و گریوکی دگرگون شده) در آلایش ماگمای آن است. به علاوه، همین شواهد حاکی از ماهیت آهکی- قلیایی، پرآلومین و خاستگاه پوستهای (ذوب فلیشها و گریوکها) و اختلاطی (اختلاط بخش جدا شده ماگمای نوع I با اسید آناتکتیک پوستهای مذاب) برای بخش اسیدی بیوتیت گرانیتی است. مقادیر فعلی نسبتهای