دوره 29، شماره 2 - ( 4-1400 )
جلد 29 شماره 2 صفحات 478-463 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه زمین‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (951 مشاهده)
سنگهای ماگمایی چاهریسه در شمال شرق اصفهان، در پهنه ساختاری سنندج-سیرجان و موازی با گسل قم-زفره قرار دارند. این تودههای ماگمایی در یک مقطع پیوسته از رسوب های پرمین-تریاس واقع هستند و به ندرت وارد لایههای آغازین تریاس میشوند. این سنگها دربردارنده کانیهای فرومنیزین بدون آب (الیوین، کلینوپیروکسن و پلاژیوکلاز) کانیهای فرومنیزین آبدار (آمفیبول و بیوتیت) و همچنین کانیهای دگرسان (کلریت، اپیدوت و اکتینولیت) هستند. بر اساس بررسیهای سنگنگاری و تجزیه شیمیایی کانیها، این سنگهای ماگمایی در رده لامپروفیرهای فرامافیک با ماهیت قلیایی قرار دارند. روشهای مختلف دما-فشارسنجی کانیها دو گستره کاملا متفاوت فشار و دما (دمای 1000 تا 1100 درجه سانتیگراد و فشار 16 تا 20 کیلوبار و نیز دمای 900 تا 1000 درجه سانتیگراد و فشار 6 تا 13 کیلوبار) را نشان میدهد که با بافت پورفیری سنگها همخوانی دارد. ویژگیهای شیمیایی کانیهای اولیهی سنگ بیانگر تشکیل و جایگیری لامپروفیرهای قلیایی در محیط درون قارهای هستند. از دیگر سو، وجود بیگانه سنگها و بیگانه بلورهای فلسی پوستهای شواهدی از اثر آلایش پوستهای را ارائه میدهند. بنابراین، به نظر میرسد که در فاصله زمانی کوتاه از پایان پالئوزوییک تا آغاز مزوزوییک در پی عملکرد فاز زمین ساختی هرسینین، لامپروفیرهای قلیایی در یک محیط قارهای تشکیل شده و طی صعود به سطح زمین بخشهایی از پوستهی قارهای را در خود هضم کردهاند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |