مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

نمونه­های پودری نانوکامپوزیت دورگه­ای Al₂O₃/PVP به روش سل-ژل در دمای 80 درجه­ی سانتی­گراد سنتز شده­­­­­اند. درصد وزنی پلی وینیل فنول و اکسید آلومینیوم برابر صفر، 28_/0، 56_/0 و 84_/0 بوده است. برای بررسی ویژگی­های نانوساختاری از روش فراپراشی پرتو ایکس، بیناب­سنجی تبدیل فوریه فروسرخ، میکروسکوپ الکترونی روبشی، و میکروسکوپ نیروی اتمی استفاده شد. ثابت دی الکتریک نمونه­ها با استفاده از روش GPS 132 A محاسبه شدند. برپایه­ی نتایج بدست آمده بالاترین مقدار ثابت دی الکتریک در بسامد 120 کیلوهرتز وابسته به نمونه­ی ریزنهشته با ترکیب وزنی 28_/0 درصد از PVP(35 =k ) و در بسامد 1 کیلوهرتز وابسته به نمونه­ی ریزنهشته با ترکیب وزنی 56_/0 درصد از PVP (26 = k) است. بنابراین در فرکانس 120 کیلوهرتز، نمونه­ی ریزنهشته­ با ترکیب وزنی 28_/0 درصد از PVP به سبب برخورداری از ضخامت معادل اکسیدی بالاتر، میزان زبری کمتر، خواص اهمی و I-V بهتر و کوچکی اندازه ریزبلورک­ها (قطر شِرِر برابر با nm 45)، و ثابت دی الکتریک بالاتر و در نتیجه جریان نشتی کمتر، به عنوان درگاه دی الکتریک در ترانزیستورهای اثر میدانی توصیه می­شوند.