درحاشیهی دریاچهی هامون در جنوب باختری و شمال باختری زابل، در شرق ایران، برونزدهای پراکندهای از سنگهای آتشفشانی جوان دیده میشوند. شواهد میکروسکوپی و آنالیز شیمیایی این سنگها را الیوین بازالت، بازالت تا تراکی بازالت معرفی میکند. بافتهای غالب این سنگها پورفیری، پورفیری میکرولیتی و حفرهای است. فنوکریستها بیشتر از الیوین، کلینوپیروکسن (دیوپسید) و کمی پلاژیِوکلاز (بیشتر لابرادوریت) تشکیل شدهاند. بررسیهای تکتونوماگمایی سنگهای مورد بررسی نشان میدهد که این سنگها در داخل صفحهی قارهای بلوک هلمند تشکیل شده و ماهیت آلکالن سدیک دارند. این سنگها میتوانند محصول فرایند کششی رخ داده در خاور ایران پس از پایان فرایند فشارشی باشند. غنیشدگی عناصر LREE نسبت به HREE نشان میدهد که ماگمای مادر احتمالا در درجههای پایین ذوب بخشی از یک خاستگاه گوشتهای گارنت لرزولیتی تشکیل شده است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |