نهشتههای آهن گلالی و باباعلی دو کانسار نسبتاً مهم در غرب ایرانند که در زون سنندج-سیرجان قرار دارند. این نهشتهها همراه با سنگهای الترامافیکی، آهکی- قلیایی، کربناتیتی و دیگر سنگها هستند. بررسیها و مشاهدات ماکروسکوپی روی نیمرخ گمانهها نشان میدهد که یکی از سنگهای الترامافیکی کمیاب (هورنبلندیت) در تمام نیمرخها به موازات افقهای مگنتیتی حضور دارد. بررسیهای سنگشناسی و کانیشناسی با تکیه بر بررسیهای میکروسکوپی نشان میدهد که، دو نوع هورنبلندیت، با بافت جریانی و بدون بافت جریانی قابل تشخیصاند. هورنبلندیتهای بدون بافت جریانی تنها یک نسل آمفیبول دارند و کانی تشکیل دهندهی آنها از نوع اکتینولیت است، که در آن بقایای دیوپسید وجود دارد. از اینرو احتمال دارد که این هورنبلندیت از یک پیروکسنیت تشکیل شده باشد، که در آخرین مرحله یک آبگون ابر بحرانی بر آن اثر گذاشته است. در هورنبلندیتهای با بافت جریانی دو نسل آمفیبول مشاهده میشوند که نسل اول سازنده ی بافت جریانی است. با توجه به دادههای ریزپرداخته، کانی تشکیل دهنده، اکتینولیت یا هورنبلند اکتینولیتی و هورنبلند چرماکیتی است. آمفیبول نسل دوم که ناشی از بازتبلور نسل اول است و بر اساس دادههای ریز پرداختهی آمفیبول از نوع مگنزیوهورنبلند است. با نتایج آنالیزهای XRF، هورنبلندیتها از سری آهکی- قلیایی تا تولئیتی کمپتاسیم هستند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |