رخدادهای آهن قطروئیه در لبهی شرقی زون دگرگون سنندج-سیرجان در جنوب غرب ایران (در 50 کیلومتری شمال شرق نیریز) و در مجموعه سنگهای کربناتی دگرگون شده پروتروزوئیک بالایی-پالئوزوئیک پایینی قرار گرفتهاند. کانسنگهای آهن به شکل مگنتیتهای لایهای، تودهای، افشان و به مقدار کمتر هماتیتهای رگهای و رگچهای دیده میشوند. بررسیهای کانیشناسی روی سنگ میزبان و کانسنگهای آهن نشانگر، کانهزایی مگنتیت همزمان با دگرسانی گستردهی سدیمی-کلسیمی است. این مرحله با بافتهای گستردهی جانشینی، همبری تدریجی بین کانسنگ مگنتیت و سنگ میزبان و دنبالهی پاراژنزی مگنتیت + اکتینولیت + تیتانیت + دراوایت + پاراگونیت + سیدریت ± ترمولیت ± پیریت ± کلکوپیریت همراه است. دادههای حاصل از بررسیهای میانبارهای شاری درون کوارتزهای همراه با مگنتیت نشان میدهند که کانسنگ آهن قطروئیه از نوع نهشتههای آهن گرمابی میان دمایی هستند و تشکیل شارههای دگرگون-گرمابی با بیشترین فراوانی بین 285 تا 345 درجهی سانتیگراد و شوری 5/3 تا 15درصد وزنی معادل NaCl در فشارهای کمتر از 280 بار در گسترهی شرایط فشار و دمای رخسارهی شیست سبز تا آمفیبولیت صورت گرفته است. نتیجهی رژیمهای ساختاری شکنا تا شکل پذیر در منطقه موجب تحرک دوبارهی شارههای دگرگون در طول زونهای عمیق برشی، مرزهای سنگشناختی و شکستگیهای سطحی شده است که پیامد آن تهنشینی کانسنگهای آهناند. تغییرات فیزیکی- شیمیایی شارههای دگرگون و برهمکنش آنها با کربناتها میتواند ساز و کار موثر در ته نشینی کانسنگهای آهن ناشی از سرد شدگی شارهها و افزایش چگالی، حبابزایی، pH و pCO2، و کاهش فعالیت لیگاندها و افت ثابت دی الکتریک H2O در منطقهی قطروئیه باشد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |