مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

هر سه چندریختی سرپانتین (لیزاردیت، کریزوتیل و آنتی­گوریت) در سرپانتینیت­های آمیزه­ی  افیولیتی بافت دیده می­شوند و از نظر بافت و ترکیب شیمیایی، تفاوت­هایی با یکدیگر دارند. لیزاردیت با ساختار ورقه­ای در زمینه­ی پریدوتیت­ها دیده می­شود، در حالی­که آنتی­گوریت به­صورت تیغه­ای در رگه­ها یا در محل زون­های­ بُرشی تشکیل شده و گسترش کریزوتیل به­صورت رشته­های شفاف و طلایی، فقط محدود به شکاف­های ریز است. پریدوتیت­های منطقه، بر اساس درجه­ی سرپانتینیتی­شدن به سه گروه پریدوتیت­های نسبتاً سرپانتینیتی­شده (حداکثر 50 درصد)، پریدوتیت­های بیشتر سرپانتینیتی­شده (90-50 درصد) و پریدوتیت­های کاملاً سرپانتینیتی­شده (100-90 درصد) تقسیم می­شوند. سه مدل برای سرپانتینیتی­شدن الیوین در سرپانتینیت­های منطقه، تشخیص داده شدند. مدل اول، سرپانتینیتی­شدن در پیرامون دانه­های الیوین و باقی­ماندن الیوین سالم در وسط که در پریدوتیت­های نسبتاً سرپانتینیتی­شده منطقه، گسترس یافته است. مدل دوم، گسترش سرپانتینیتی­شدن دوباره در الیوین­های باقی­مانده از مدل اول و مدل سوم، و گسترش سرپانتینیتی­شدن تا ازبین­رفتن کامل دانه­های الیوین. مدل دوم و سوم در پریدوتیت­های بیشتر سرپانتینیتی­شده و پریدوتیت­های کاملاً سرپانتینیتی­شده­ی منطقه، دیده می­شوند. به­نظر می­رسد که لیزاردیت و کریزوتیل موجود، محصول دگرسانی استاتیک وابسته به محیطی مانند کف اقیانوس هستند، در حالی­که آنتی­گوریت­های تیغه­ای، از دگرگونی دینامیکی شکل گرفته­اند. ممکن است تشکیل آنتی­گوریت وابسته به فرورانش پوسته­ی اقیانوسی نائین-بافت و بسته­شدن آن، به فرارانش پریدوتیت­های سرپانتینیتی­شده در زمان­های بعدی وابسته باشد، اما لیزاردیت و کریزوتیل، احتمالاً پیش از بسته­شدن اقیانوس کوچک نائین-بافت تشکیل شده­اند.