مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

گرانیتوئید بزمان در حاشیه­ی جنوبی بلوک لوت و در جنوب شرقی ایران واقع شده است. سنگ­های این توده از گرانیت، گرانودیوریت، کوارتز مونزودیوریت، مونزودیوریت، دیوریت و گابرو تشکیل شده است. کانی­های اصلی تشکیل دهنده­ی آن شامل پلاژیوکلاز، فلدسپار، کوارتز، هورنبلند و بیوتیت و کانی­های فرعی شامل اسفن، آپاتیت، زیرکن، مگنتیت و ایلمنیت هستند. ترکیب شیمی کانی آمفیبول در گروه آمفیبول­های کلسیک و از نوع اکتینولیت تا منیزیوهورنبلند قرار می­گیرد. این آمفیبول­ها وابسته به فرورانش بوده و با ویژگی­های تکتونوماگمایی پیشنهادی برای این گرانیتوئید یعنی حاشیه فعال قاره­ای وابسته به فرورانش همخوانی دارد. فشارسنجی براساس مقدار آلومینیوم، فشارتبلور آمفیبول را 06_/1 تا 13_/4 کیلوبار برآورد می­کند. دماسنجی هورنبلند- پلاژیوکلاز در این سنگ­ها، دمای 649 تا 727 درجه­ی سانتی­گراد را برای به تعادل رسیدن این دو کانی نشان می­دهد. گریزندگی اکسیژن (66_/15- تا 37_/19-) حاکی از اکسیده بودن ماگما و شاهدی برای تشکیل آن در ورقه­های همگراست.