مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

یکی از مهمترین واحدهای سنگی افیولیت جندق، پریدوتیت های گوشته اند که چندین فاز سرپانتینی شدن ایستا و پویا، و نیز دگرگون را تحمل کرده است که مهمترین بخش آن متالرزولیت است. این مجموعه افیولیتی زیر دگرگونه هایی از جنس شیست و مرمر قرار دارند که دارای سن پالئوزوئیک هستند. همه الیوین ها به سرپانتین تبدیل شده اند. بسیاری از ارتوپیروکسن ها بستیتی و برخی از کلینوپیروکسن ها به صورت ترمولیت دگرگون شده اند. کلینوپیروکسن ها مقاوم ترین کانی در مجموعه اولترامافیک افیولیت در مقابل دگرسانی و دگرگونی را تشکیل می دهند. اغلب اسپینل ها ماگنتیتی شده اند، ولی بخش های میانی برخی از آنها سالم باقی مانده اند. ترکیب اسپینل های کرم دار در همه متاپریدوتیت های گوشته، یکسان بوده و Cr# آنها در حدود 0.46 است. گابروهایی که به درون این متاپریدوتیت ها نفوذ کرده اند رودینگیتی شدند. متاپریدوتیت های این مجموعه افیولیتی جز پریدوتیت های آبیسال است که به رخساره اسپینل لرزولیت تعلق دارند. زمین گرما - فشارسنجی پیروکسن های لرزولیت ها دمای 1041 تا 1178 درجه سانتی گراد و فشار 10.54-15.26 کیلوبار را نشان می دهند. از مهمترین سرشتیهای این پریدوتیت ها نبود کرومیتیت در آنهاست که به لرزولیتی بودن سیستم گوشته، پایین بودن درجه ذوب بخشی، عدم پویایی گوشته در ذوب بخشی مدام و تولید آبگون صعود کننده، و مقدار کم Cr در پیروکسن های آنهاست.