در بخش شمال تا شمال شرق شهرستان بافت، در جنوب کرمان، رخنمون­های متعددی از سنگ­های آتشفشانی به­صورت گسترده وجود دارند که از نظر زمین­شناسی در بخش شرقی نوار دهج – ساردوئیه که خود بخشی از جزایر قوسی ارومیه-دختر است قرار گرفته­اند. بیشتر دنباله­های آتشفشانی شامل آندزیت­، آندزیت بازالت، داسیت و به مقدار اندک بازالت و ریولیت به سن ائوسن هستند که همراه با سنگ­های آذرآواری و پیروکلاستیک شامل گدازه­ها و روانه­های ایگنیمبریتی قرار گرفته­اند. کانی­های اصلی آن­ها شامل پلاژیوکلاز، هورنبلند، بیوتیت و پیروکسن هستند و از جمله بافت­های مهم در این واحدهای آتشفشانی می­توان به انواع هیالوپورفیری میکرولیتیک، پورفیری و جریانی اشاره کرد. درشت بلورهای پلاژیوکلاز در این سنگ­ها بافت­های غیرتعادلی چون منطقه­بندی نوسانی و بافت غربالی را نشان می­دهند. بررسی­های ژئوشیمیایی حاکی از این است که سنگ­های منطقه در قلمرو آهکی قلیایی رده­بندی می­شوند. بر اساس اطلاعات به­دست آمده از نتایج آنالیزها، این سنگ­ها از نظر LREE نسبت به HREE غنی­شدگی از خود نشان می­دهند و نیز بالا بودن مقدار عناصر ناسازگار LILE نسبت به HFSE و مشاهده­ی بی­هنجاری منفی در عناصری مثل Ti، Nb و P در گدازه­ها، حاکی از یک محیط زمین­ساختی فرورانشی است و مبین آن است که ماگمای مادر تشکیل دهنده احتمالاً از ذوب بخشی گوه گوشته­ای که خود در تماس با جریان­های مشتق شده از پوسته­ی اقیانوسی فرورونده بوده و از عناصر کمیاب سبک (LREEها) غنی شده، ریشه گرفته است.