ناحیه طلای موته در هفتاد کیلومتری شمال گلپایگان در زون دگرگون سنندج ـ سیرجان در کمربند ساختاری زاگرس قرار گرفته است. بررسی­های مختلف زمین­شناسی انجام شده در منطقه، همگی گویای آنند که منطقه موته دستخوش چند فاز کوهزایی شده است. کانه­زایی طلا در کمپلکس دگرگونی که بیشتر شامل شیست سبز، سنگ­های آتشفشانی دگرگون و گنایس­ها هستند رخ داده است. زون­های برشی میزبان کانه­زایی طلا هستند، و دگرسانی­های شدید در راستای گسل­های نرمال رخ داده است. پاراژنزهای طلا شامل پیریت، کالکوپیریت، پیروتیت و کانی­های ثانویه هستند. سه نسل متفاوت پیریت در منطقه شناخته شده­اند. هدف این مقاله بررسی و تعیین خاستگاه شاره­های کانه­زا در این ناحیه است. به این منظور 15 نمونه برای بررسی ایزوتوپ­های پایدار هیدروژن، اکسیژن، و گوگرد انتخاب شدند. مقادیر4_/12 درهزار و 42- درهزار به ترتیب برای میانگین ایزوتوپ­های O¹⁸δ و δD از کانی­های کانسار طلای موته به دست آمدند. میانگین  محاسبه شده برای رگچه­های کوارتزی این کانسار 75_/7 در هزار است و نشان­دهنده آنست که سنگ­های میزبان دگرگون، مهمترین خاستگاه، شاره­ها و کانه­زایی طلا در منطقه موته هستند. کانه­زایی طلا در ارتباط نزدیک با شدت دگرسانی گرمابی در راستای زون­های برشی است. هرچند مشاهدات ما نشان می­دهد که مشخصات کانه­زایی طلا در منطقه مورد مطالعه به فعالیت­های آذرین نیز وابسته­اند. میزان (CDT) S³⁴δ اندازه­گیری شده در پنج نمونه از پیریت­ها مقادیر 2_/2+،  6_/ 6+، 1_/9+، 9_/13+ و 9_/ 16+ را نشان می­دهند و چنین به نظر می­رسد که از نظر ایزوتوپی خاستگاه گوگردها یکنواخت نبوده است. مقادیر متفاوت S³⁴δ در موته گویای آنند که بخش گسترده­ای از این سولفیدها به وسیله شاره­هایی که گوگرد آنها مشتق شده از سنگ میزبان دگرگون است، شکل گرفته­اند، و بخش کمتری با گرمابیهایی که خاستگاه ماگمایی دارند به وجود آمده­اند.