BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://ijcm.ir/article-1-515-fa.html
2- دانشگاه تبریز
3- دانشگاه پتسدام
4- دانشگاه علوم اوکایاما
اغلب نمونههای اکلوژیتی شاندرمن از آمفیبول، کانیهای اپیدوت و کلریت به عنوان فازهای مرحلهی دگرگونی پسرونده تشکیل شدهاند. در برخی از آنها، آمفیبول دارای منطقهبندی است که در حاشیه خود دارای Fe و Al بالا و در مرکز دارای Mg بالا هستند. ترکیب آمفیبولها از مرکز به حاشیه از هورنبلند ترمولیتی به هورنبلند چرماکیتی و ادنیتی تغییر میکند. بخش مرکزی میانبارهای آمفیبول در اپیدوتها ترکیب مشابه با مرکز آمفیبولهای زمینه دارد و ترکیب کانی در حاشیه نیز مگنزیوـ هورنبلند است. اپیدوتها شامل زوئیزیت و کلینوزوئیزیت بوده و در اغلب نمونهها هر دوی آنها وجود دارند. این کانیها نیز منطقهای است و در مرکز از Al و در حاشیه از Fe غنی هستند. مقدار 
اپیدوتها در بخش مرکزی 09/0 و در حاشیهی آن 17/0، و پلاژیوکلاز از نوع آلبیت است. کلریتها دارای Mg بالا و از نوع رپیدولیت و برونزویژیت هستند، و در این کانیها جانشینی چرماکیت و FeMg-1 رخ داده است. ضریب توزیع Fet/Mg بین آمفیبول و کلریت در بخش مرکزی آنها در حدود 5/0 و در حاشیه در حدود 1 است. دما و فشارسنجی آمفیبول منطقهای نشان میدهد که درجهی دگرگونی (دما و فشار) از مرکز به حاشیه آن افزایش یافته است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
