اکلوژیت­های شاندرمن در غرب شهرستان شاندرمن، کوه­های تالش، برونزد دارند. سنگ مادر این اکلوژیت­ها،
ترکیب­ بازالتی داشته است. بررسی­های ژئوشیمیایی نشان می­دهد که بیشتر آن­ها ماهیت تولئیتی دارند. عدد منیزیم (^#Mg) نسبت به Cr و Ni نمونه­ها نشان می­د­هد که آن سنگ­ها جدایش الیوین و پیروکسن را تجربه کرده­اند. نمودار عنکبوتی اکلوژیت­ها جدایش بیشتر الیوین در مقایسه با پیروکسن را نشان می­دهد. بررسی عناصر کمیاب همراه با اکسیدهای اصلی نشان می­دهد که این نمونه­ها تغییرات مهمی در مقدار اکسیدهای اصلی، طی دگرسانی کف اقیانوس و فرورانش (بجز سدیم و آهن) را تجربه نکرده­اند. بر اساس مجموع عناصر نادر خاکی (REE∑)، این نمونه­ها به دو دسته کلی قابل تقسیم­اند. گروه اول دارای مجموع REE (میانگین حدود، ppm 1_/31) و مقدار (La/Lu)_N میانگین 6_/0 است. گروه دوم دارای مجموع REE (میانگین، ppm 2_/139) و نسبت (La/Lu)_N آن میانگین (ppm) 3_/2 است. الگوی REE بهنجار شده به کندریت این نمونه­ها قابل مقایسه با N-MORB و E-MORB است. پیدایش هر دو نوع مورب­ تهی و غنی شده نشان می­دهد که همه گوشته ی تولید کننده­ی سنگ مادر اکلوژیت­های شاندرمن همگن نبوده یا نرخ ذوب­های مختلفی را تجربه کرده­اند که همراه با تغییر رژیم از سرعت گسترش پایین (SSR) به بالا (FSR) بوده است.