منطقه­ی مورد بررسی، بخشی از استان همدان است که در زون دگرگونی سنندج- سیرجان قرار گرفته است. سنگ‌های دگرگون منطقه را می­توان به سه گروه سنگ‌های دگرگون مجاورتی، دگرگون ناحیه฀ای و میگماتیت‌ها رده­بندی کرد. بلورهای گارنت تقریباً در تمامی سنگ­های دگرگون منطقه (جز اسلیت­ها و فیلیت­ها) و در سنگ­های آذرین (آپلیت­ها، پگماتیت­ها و مونزوگرانیت­ها) حضور دارند. این گارنت­ها از نظر ریخت­شناسی به سه پیکربندی تقسیم می­شوند، دوازده وجهی خاص{110}، ذوزنقه وجهی خاص {211} و پیکربندی­های ترکیبی که خود شامل دوازده وجهی ویژه، ترکیبی کامل و ذوزنقه وجهی ویژه. پیکربندی بلوری دوازده وجهی خاص در گارنت آمفیبول شیست­ها، گاهی در گارنت میکا شیست­ها، به ندرت در مزوسوم میگماتیت­ها و گاهی در گارنت میکا هورنفلس­ها دیده می­شوند. در آپلیت­های گارنت­دار و پگماتیت­های گارنت­دار نیز گارنت­ها دارای پیکربندی بلوری ذوزنقه وجهی خاص هستند. بلورهای گارنت در سنگ­های گارنت­دار دیگر منطقه، پیکربندی بلوری ترکیبی را به وجود می­آورند. مهم­ترین عامل تأثیرگذار بر ریخت­شناسی این بلورها ترکیب شیمیایی است. به این صورت که با افزایش نسبت Mn/Ca و (Mn+Mg)/Ca پیکربندی بلوری گارنت­ها از دوازده وجهی به ذوزنقه وجهی تغییر می­کند.