تودهی نفوذی قلای‌لان، توده‌ای وابسته به ژوراسیک پسین، متشکل از سنگ‌های حدواسط تا فلسیک است که در بخش شمالی پهنهی سنندج – سیرجان رخنمون دارد. توده‌ای متشکل از سنگ‌های قلیایی، پتاسیم بالا، فروئن و وابسته به گروه گرانیت‌هایA۱-type که ویژگی‌های دوگانه‌ای به نمایش‌می‌گذارد؛ از یک‌سو ویژگی‌های ایزوتوپی Nd و Sr نشان از دخالت خاستگاهی گوشته‌ای با ویژگی‌های اولیه دارد، از سوی‌دیگر وجود هسته‌های زیرکن بازماندی (با دامنه‌ای از ۲۳۰ تا ۲۷۰۰ میلیون‌سال) و مقادیر بالای سن‌های مدل نئودیمیم (Ma۶۰۷» Avg.) نشان‌می‌دهد که خاستگاه این سنگ‌ها، لزوماً یک ماگمای جوان گوشته‌ای وابسته به فرورانش نیست. وجود حجم قابل توجه هسته‌های بازماندی زیرکن ثابت‌می‌کند ذوب‌بخشی سریع و غیر‌تعادلی پوسته‌ای از پیش‌بارور شده و دارای ویژگی‌های ایزوتوپی اولیه، عامل تشکیل سنگ‌های این توده است. وجود منطقه‌بندی و بافت پورفیروئید در تودهی، منطقه‌بندی نوسانی بلورهای پلاژیوکلاز و فراوانی زیرکن‌های بازماندی همگی از شواهد این عدم تعادل هستند که در نتیجه انجماد سریع ماگمای مادر قلای‌لان پدید آمده‌اند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |