نهشته­های آهن گلالی و باباعلی دو کانسار نسبتاً مهم در غرب ایرانند که در زون سنندج-سیرجان قرار دارند. این نهشته­ها همراه با سنگ­های الترامافیکی، آهکی- قلیایی، کربناتیتی و دیگر سنگ­ها هستند. بررسی­ها و مشاهدات ماکروسکوپی روی نیمرخ گمانه­ها نشان می­دهد که یکی از سنگ­های الترامافیکی کمیاب (هورنبلندیت) در تمام نیمرخ­ها به موازات افق­های مگنتیتی حضور دارد. بررسی­های سنگ­شناسی و کانی­شناسی با تکیه بر بررسی­های میکروسکوپی نشان می­دهد که، دو نوع هورنبلندیت، با بافت جریانی و بدون بافت جریانی قابل تشخیص­اند. هورنبلندیت­های بدون بافت جریانی تنها یک نسل آمفیبول دارند و کانی تشکیل­ دهند­ه­ی آن­ها از نوع اکتینولیت است، که در آن بقایای دیوپسید وجود دارد. از این­رو احتمال دارد که این هورنبلندیت از یک پیروکسنیت تشکیل شده باشد، که در آخرین مرحله یک آبگون ابر بحرانی بر آن اثر گذاشته است. در هورنبلندیت­های با بافت جریانی دو نسل آمفیبول مشاهده می­شوند که نسل اول سازنده ی بافت جریانی است. با توجه به داده­های ریزپرداخته، کانی تشکیل دهنده، اکتینولیت یا هورنبلند اکتینولیتی و هورنبلند چرماکیتی است. آمفیبول نسل دوم که ناشی از بازتبلور نسل اول است و بر اساس داده­های ریز پرداخته­ی آمفیبول از نوع مگنزیوهورنبلند است. با نتایج آنالیزهای XRF، هورنبلندیت­ها از سری آهکی- قلیایی تا تولئیتی کم­پتاسیم هستند.