مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

کانسار مس پورفیری میدوک در بخش شمال غربی مجموعه­ی آتشفشانی- رسوبی دهج- ساردوئیه کرمان (جنوب شرقی کمربند آتشفشانی- نفوذی ارومیه- دختر) و در 42 کیلومتری شمال­شرق شهرستان شهربابک واقع شده است. کانسار مس پورفیری میدوک با سن 12.5 میلیون سال، در سنگ­های آتشفشانی و آذرآواری ائوسن با ترکیب آندزیت، آندزیت­بازالت و داسیت (مجموعه رازک)، جایگزین شده است. بررسی­های سنگ­شناسی میکروسکوپی نشان می­دهد که این توده از گرانودیوریت، کوارتزدیوریت و دیوریت تشکیل شده است. از نظر کانی­شناسی، کانی­های وابسته به میدوک پورفیری شامل پلاژیوکلاز، پتاسیم­فلدسپار، آمفیبول، بیوتیت و کوارتزند. سریسیت، کلریت، اپیدوت و مگنتیت نیزکانی­های ثانویه این مجموعه را شامل می­شوند. از نظر ویژگی­های ژئوشیمیایی، سنگ­های گرانیتوئیدی میدوک پورفیری جزء سری ماگمایی قلیایی و کلسیک قلیایی و از نوع گرانیت­های متا تا پرآلومین و I هستند. بررسی­های زمین­ساختی حاکی از آن است که کانسار مس میدوک دارای ویژگی کانسارهای تشکیل شده در حاشیه­ی قاره­ای فعال است. همچنین این بررسی­ها نشان می­دهد که کانسار مس میدوک در یک محیط زمین­ساختی پس از برخورد صفحات ایران مرکزی و عربستان و در مراحل نهایی کوهزایی (رژیم تکتونیکی فشارشی) و پس از اتمام فرورانش پوسته­ی اقیانوسی نئوتتیس تشکیل و جایگزین شده است.