منطقه کیبرکوه در70 کیلومتری جنوبغربی شهرستان خواف در استان خراسان رضوی قرار گرفته است. منطقهی مورد بررسی با وسعت 60 کیلومتر مربع از شرق به روستای زوزن (قاسمآباد) و از غرب به کیبرکوه محدود میشود. واحدهای سنگی منطقه عبارتند از: ماسهسنگ، شیل، سنگ آهک با سن کربونیفر تا پالئوسن، اسلیت، میکاشیست مربوط به پالئوزوئیک و مجموعه تودههای نفوذی با سن کرتاسه تا ترشیاری که به شکل دایک و استوک نفوذ کردهاند. ترکیب آنها از گرانیت تا دیوریت تغییر میکند. براساس پذیرفتاری مغناطیسی، تودههای نفوذی به دو سری ایلمنیت (احیایی) و مگنتیت (اکسیدان) جدایش شدند. زونهای دگرسانی پروپلیتیک با گسترش بیشتر، سرسیتیک، آرژیلیک و سیلیسی با گسترش کمتر در جنوب گستره قرار دارند. زونهای اسکارن در چند محل شناسایی شدند. کانیسازی پیریت، کالکوپیریت، مگنتیت، گالن و باریت در جنوب منطقه مورد شناسایی قرار گرفتند. برداشتهای مغناطیسسنجی زمینی به منظور دستیابی به اطلاعات عمقی و گسترش تودههای نفوذی وابسته به کانیسازی انجام شد. 526 ایستگاه با فاصلههای 25 و 50 متر در 10 نیمرخ با فاصلههای 600 تا 700 متر و راستای شمالشرقی- جنوبغربی، پیمایش شدند. با اصلاحات و پردازش دادههای مغناطیسی، نقشههای شدت کل میدان مغناطیسی، انتقال به قطب، مشتق قائم اول و فراسو تهیه شدند. با استفاده از این نقشهها محل واقعی، گسترش و عمق نسبی منابع ایجاد کننده ناهنجاریهای A، B، C، D، E و F که تودههای نفوذی هستند، شناسایی شدند. ناهنجاریهای مغناطیسی در نقشهی RTP وابسته به تودههای نفوذی و زونهای دگرسانی در بخش جنوبی منطقه یک طرح مدور تا نیمه مدور، که ناشی از حضور یا عدم حضور مگنتیت در زونهای دگرسانی و تودههای نفوذی است، دارد. براساس شواهد کانیسازی، دگرسانی، سنگهای نفوذی، و بیهنجاری مغناطیسی بخش جنوبی گستره پتانسیل برای یک سیستم مس پورفیری را دارد. با توجه به حضور چند زون اسکارنی آهن و بالا بودن دامنهی بیهنجاری مغناطیسی D، بخش مرکزی منطقه پتانسیل برای کانیسازی اسکارنی مگنتیت دارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |