بر اساس مشاهدات صحرایی، سنگ میزبان گرهکهای تورمالین منطقهی دهگاه، از دایکهای اسیدی (آپلیتها) و در منطقه سرسختی، از مونزوگرانیتها تشکیل شدهاند. در این مناطق، گرهکها از تورمالین، کوارتز و فلدسپار قلیایی به وجود آمدهاند با این تفاوت که میزان کانیهای روشن در گرهکهای دهگاه کمتر است. بیهنجاری منفی Eu، غنی شدگی از LREE، کاهش HREE و الگوی جدایش یافته از عناصر نادر خاکی در سنگهای میزبان این دو منطقه دلالت بر خاستگاه ماگمای مولد آنها از ذوب بخشی متاپلیتها دارد. وجود منطقه بندی، داشتن ترکیب شورلیت - دراویت تورمالینها، انباشت گرهکها در سقف توده و کاهش فراوانی آنها با افزایش عمق، نسبت پایین Fe/Fe+Mg در برخی از گرهکها (دراویت)، وجود هالهی روشن و شکافهای مو مانند پیرامون گرهکهای سرسختی از جمله شواهدی است که جدایش شاره بهوجود آورندهی آنها به آرامی رخ داده و با شاره سنگ درونگیر (متاپلیتها) واکنش داده و در یک شرایط ماگمایی – گرمابی شکل گرفته اند. در حالی که تورمالینهای دهگاه با داشتن ترکیب شورلیت، سنگ میزبان با ساخت صفحهای (آپلیت)، عدم منطقه بندی، نبود هالهی روشن و عدم وجود شکافهای مومانند نشان میدهند که شارهی ماگمایی بوردار با شارهی درونگیر (متاپلیتها) واکنش نداده و به سرعت در دایک های اسیدی میزبان با شریط کاملاً ماگمایی تزریق و منجر به تبلور گرهکهای تورمالین شده است. بنابراین رفتار و سرعت متفاوت بور در سیستمهای ماگمایی- گرمابی، فاکتور اصلی انباشت تورمالین و تشکیل گرهک در این دو منطقه بوده است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |