کانسار آنتیموان شورچاه، در منطقه­ی فلیش شرق ایران واقع شده است. در این منطقه کانه­زایی آنتیموان در رگه­های سیلیسی، تشکیل شده است. گرانیتوئیدهای به شدت سیلیسی و برشی شده و سنگ­های دگرگون درجه­ی پایین غنی از کانی­های فیلوسیلیکاتی، میزبان این رگه­ها هستند. استیبنیت کانه اصلی آنتیموان در رگه­هاست و در ارتباط با پیریت، آرسنوپیریت و طلاست. سنارمونتیت و سروانتیت از اکسیدهای آنتیموان موجود در کانسار شورچاه هستند. سنگ­های میزبان به طور بالقوه قادر به ایجاد کردن اسیدی شدگی لازم برای ته­نشینی استیبنیت- طلا بوده­اند. بر اساس روابط پاراژنزی و داده­های ترمودینامیکی، استیبنیت فاز پایدار آنتیموان در کانسار مورد بررسی است که نهشت آن با کاهش دما و کاهیدگی کنترل می­شود، به جز در شرایط قلیایی که اسیدی شدن عامل اصلی کانه­زایی است. استیبنیت و طلا در کانسار شورچاه می­توانند در غلظت­های قابل ملاحظه­ای به صورت همبافت­های بی­سولفیدی حمل شده و با کاهش pH نهشته شده باشند. دمای همگن­شدگی و شوری­ میان­بارهای سیال در کوارتزهای همراه با رگه­های معدنی به ترتیب از 5_/146 تا 9_/327 درجه­ی سانتیگراد و 21_/0 تا 71_/5 درصد وزنی نمک طعام تغییر می­کند که بیانگر وجود یک شاره­ی جوی بوده و کانه­زایی نوع وراگرما تا مزوترمال را به اثبات می­رساند.