برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

تحلیل بافتی تجمع اسفرولیتی کانی‌‌ها در سنگ‌های دیوریتی بوئین-میاندشت، پهنه سنندج-سیرجان
فرزانه علیخانی1 ، ناهید شبانیان* 1، علیرضا داودیان1
1- دانشگاه شهرکرد
چکیده:   (285 مشاهده)
کمپلکس بوئین - میاندشت در بخش مرکزی پهنه سنندج - سیرجان، از سنگ‌های دگرگونی و توده‌های گرانیتوئیدی، گابرو و گابرو-دیوریت تشکیل شده است. مطالعات پتروگرافی بر روی سنگ­های دیوریتی منطقه نشان ­دهنده­ی ­کانی­های اصلی، شامل پلاژیوکلاز، آمفیبول و بیوتیت به همراه کانی‌های فرعی کوارتز، آپاتیت، زیرکن و اسـفن است. بافت‌های اینترگرانولار، وآپلیتی به همراه بافت اسفرولیتی (شعاعی، فیبری) دیده می­شود. اسفرولیت­ها مجموعه­ای شعاعی و یا شاخه شعاعی متحدالمرکز مشاهده می­شود. ابعاد اسفرولیت­ها به طور متوسط تا 2/0 میلی­متر می­رسد و از نظر مورفولوژی اشکال مختلفی از جمله بادبزنی، پلوم و کروی مشاهده شد. وجود بافت اسفرولیتی در این سنگ‌ها بیانگر حاکم بودن شرایط ناپایدار و نامتعادل و همچنین سردشدگی سریع در هنگام تبلور ماگما می‌باشد. طی برخاست منطقه و متعاقب آن ایجاد فرآیند ذوب شدگی توام با دگرشکلی و اختلاط ماگماهای مافیک با ماگمای فلسیک سبب ایجاد این بافت اسفرولیتی در این سنگ­های نیمه عمیق شده است.

 
واژه‌های کلیدی: اسفرولیت، کمپلکس بوئین-میاندشت، پهنه سنندج-سیرجان، دیوریت.
     
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.