تودهی نفوذی نامن در جنوب غربی پهنهی سبزوار قرار دارد و از سه فاز ماگمایی مختلف شامل دو واحد گرانیتوئیدی و یک واحد بازی، تشکیل شده است. تمام سنگ­های نفوذی ماهیت آهکی- قلیایی داشته و دارای خواص ماگماهای وابسته به مناطق فرورانش هستند. سینوگرانیت­های نامن (واحد SG) که در دمای بالا تشکیل شده­اند، سرشار از عناصر HFSE همچون Ga، Nb، Ta و Zr هستند و در رده­ی گرانیتوئیدهای آلومین نوع A قرار می­گیرند. این فاز ماگمایی در اثر ذوب سنگ­های فلسی حاصل شده است. فاز اصلی در توده­ی نامن (واحد BG) مجموعه­ای از سنگ­های گرانتوئیدی متنوع (گرانودیوریت، کوارتز مونزودیوریت و کوارتز دیوریت) را در بر می­گیرد. این واحد دارای خواص گرانیتوئیدهای نوع I بوده و از ذوب آمفیبولیت­های پوسته­ی تحتانی حاصل شده است. سنگ­های مافیک عبارتند از هورنبلند گابرو با بافت انباشتی متشکل از هورنبلند و پلاژیوکلاز. کانسنگ مگنتیت به صورت قطعات مدور در برخی رخنمون­های این واحد مشاهده می­شود. گابروهای میزبان مگنتیت (MHB) در مقایسه با گابروهای دیگر (HB) غنی از کلسیم و عناصر فلزی V، Cr، Co، Cu و Zn هستند ولی از نظر عناصر ناسازگار LILE و HFSE به شدت تهی شده­اند. جدایش فاز فرار طی شکل گیری ماگمای گابرویی موجب جدایش ماگمای اولیه شده است. بخش غنی از F و P در نهایت به HB تبدیل شده و بخش غنی از آب و S سنگ­های MHB را شکل داده است.