اسکارن کیبرکوه در شمال شرقی بلوک لوت و جنوب غربی شهرستان خواف در استان خراسان رضوی قرار گرفته است. این اسکارن و کانیزایی آهن همراه با آن، در نتیجهی نفوذ تودههای گرانیتوئیدی ائوسن به درون آهکهای کرتاسه تشکیل شدهاند. گارنت (گروسولار- آندرادیت)، کلینوپیروکسن (دیوپسید- هدنبرژیت)، اپیدوت، آمفیبول، مگنتیت، کلسیت و کوارتز کانیهای مهم و اصلی اسکارن در شمال غربی کیبرکوه هستند. این اسکارن از نوع کلسیک و دارای منطقه های آمفیبول- اپیدوت اسکارن، گارنت - اپیدوت اسکارن و پیروکسن- اپیدوت اسکارن است. ترکیب شیمیایی گارنتهای مورد بررسی از ۴۶/۵۹ تا ۴۵/۹۹ درصد آندرادیت متغیر است و کلینوپیروکسنها وابسته به سری محلول جامد دیوپسید- هدنبرژیت هستند و مقدار مول درصد هدنبرژیت آنها از ۵۴/۴۸ تا ۲۵/۶۷ تغییر میکند. بررسیهای شارههای درگیر در منطقه کیبرکوه غربی روی رگههای کوارتز همراه با اسکارنها و کانیزایی آهن صورت گرفته است، دو نوع شاره درگیر این رگههای کوارتز حضور دارند که به نوع Aو B تفکیک شدهاند. براساس بررسیهای دماسنجی این شارههای درگیر، دارای گستره دمایی بیشتر از °C۳۴۰- ۲۰۰ و نیز دامنه شوری از ۲ تا ۱۹ درصد وزنی معادل نمک طعام برای نوع A و ۳۴ تا ۴۰ درصد وزنی معادل نمک طعام برای نوع B هستند، شارههای درگیر نوع A دارای شوری پایین تا متوسط ولی شوری نوعB به صورت چشمگیری بالاتر از نوع A است. وجود دو نوع شاره با شوری کم و بالا میتواند دلیلی بر حضور، چرخش و اختلاط آبهای ماگمایی و آبهای سطحی در کیبرکوه باشد. اسکارنها در کیبرکوه در دو مرحلهی پیشرونده و پسرونده در شرایط گریزندگی اکسیژن حدواسط تا بالایی تشکیل شدهاند. کانیزایی آهن در مرحله اسکارن پسرونده از شورابهای نوع B به وجود آمدهاند. این شارهها احتمالاً از خاستگاه ماگمایی هستند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |