دوره 25، شماره 3 - ( 6-1396 )
جلد 25 شماره 3 صفحات 486-475 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadiha K, Moazzen M, Altenberger U, Hajialioghli R. Mineralogical features of amphibole in the Mashhad amphibole-peridotites. www.ijcm.ir 2017; 25 (3) :475-486
URL: http://ijcm.ir/article-1-948-fa.html
URL: http://ijcm.ir/article-1-948-fa.html
محمدیها کورش، مؤذن محسن، آلتنبرگر اووه، حاجی علی اوغلی رباب. ویژگی‌های کانی‌شناسی آمفیبول در آمفیبول- پریدوتیتهای مشهد. مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران. 1396; 25 (3) :475-486
1- دانشگاه تبریز
2- انیستیتو علوم زمین و محیط زیست
2- انیستیتو علوم زمین و محیط زیست
چکیده: (4725 مشاهده)
مجموعه سنگهای اولترامافیک مشهد به سن چینهای پرمین – تریاس، در شمال خاوری کوههای بینالود و در نزدیکی شهر مشهد (جنوب باختر تا شمال باختر) قرار گرفته است. این منطقه از سنگهای مافیک و اولترامافیک، سنگهای رسی و کربناتی دگرگون شده، گرانیتوئید و فیلیت‌های مشهد با راستای عمومی شمال باختری ـ جنوب خاوری تشکیل شده است. آمفیبول-پریدوتیتهای سرپانتینی شده، اصلیترین انواع سنگهای اولترامافیک در منطقهی مورد بررسی است. کانیهای تشکیلدهنده سنگهای الترامافیک این منطقه شامل اولیوین، ارتوپیروکسن، کلینوپیروکسن، آمفیبول قهوهای و کانیهای تیره به عنوان کانیهای باقیمانده از سنگ اولیه وکانیهای گروه سرپانتین، ترمولیت-اکتینولیت، کلریت، مقادیر اندکی تالک و کانیهای کربناتی هستند. دو نوع آمفیبول در این سنگها مشاهده میشوند. آمفیبولهای نیمه شکلدار قهوهای با ترکیب پارگازیتی و آمفیبولهای بیشکل و رشتهای سبز کمرنگ و یا بیرنگ با ترکیب ترمولیت – اکتینولیت. تغییرات نسبتهای کاتیونی Al، Fe، Cr و Ti در ساختمان پارگازیتها متأثر از فازهای مجاور آمفیبول (مانند کانیهای اولیوین و پیروکسن و به ویژه فازهای آهن داری نظیر کرومیت) هستند. اطلاعات سنگنگاری (ارتباط بافتی میان کانیها) و ترکیب شیمیایی کانیها نشان میدهد که پارگازیتهای موجود در آمفیبول-پریدوتیتهای منطقه با آمفیبول-پریدوتیتهای گوشتهای متاسوماتیزه در یک منطقهی فرورانشی همخوانی بیشتری دارند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
