بررسی سنگ­های فرومنیزین از جمله متاپریدوتیت­ها و متابازیت‌ها و انواع کلسیم­دار مثل کالک­سیلیکات­ها در بخش­های مختلف همبافت دگرگون ده­سلم در شرق ایران منجر به شناسایی تشکیل دوگانه­ی­ سنگ های آمفیبول­دار مختلفی شده­است. بررسیهای دقیق­تر این مجموعه­ها با به روش ریزپردازش الکترونی، آمفیبول­هایی با ترکیب­های مختلف و شرایط فیزیکی پایدار متنوع را آشکار ساخته­است. مهم­ترین آمفیبول­های سازنده­ی متاپریدوتیت­ها را می­توان به انواع منیزیم­دار شامل آنتوفیلیت و انواع کلسیم­دار شامل هورنبلند ترمولیتی، هورنبلند منیزیم­دار و ترمولیت اشاره نمود. در حالی که مهم­ترین آمفیبول­های سازنده­ی متابازیت، از جمله در سنگهای آمفیبولیت عبارتند از پارگازیت و چرماکیت. این تفاوت در ترکیب شیمیایی کانی آمفیبول می­تواند ناشی از نقش دو عامل شیمیایی سنگ مادر و شرایط فیزیکی دگرگونی باشد. به روش دما- فشار سنجی کانی آمفیبول، میانگین دما و فشار به دست آمده برای متابازیت­های گلوگاه را به ترتیب برابر با 8_/527 درجه‌­ی سانتی­گراد و 24_/6 کیلوبار و برای متابازیت­های ده­سلم 7_/707 درجه‌­ی سانتی­گراد و 86_/5 کیلوبار نشان داد. شرایط مذکور­خاطر­نشان می‌سازد که بخش شرقی کمپلکس ده­سلم که در تماس مستقیم با نفوذی­های اسیدی و پهنه­های میگماتیت­زایی ژوراسیک فوقانی بوده، بالا آمدگی بیشتری نسبت به بخش­های سردتر غربی داشته است. این بالا آمدگی ممکن است به سبب صعود پلوتون عظیم شاه­کوه و فعالیت مرتبط گسل­های شمالی-جنوبی منطقه مثل گسل کهور باشد.