مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

 ویژگی‌های ژئوشیمیایی و بافتی درشت بلور‌های پلاژیوکلاز در آندزیت و بازالت‌های آتش‌فشان بزمان (از کمان آتشفشانی مکران) شواهدی از برهمکنش ماگمای بازالتی و ماگمای آندزیتی را در مخزن ماگمایی ارائه می‌دهند. فنوکریست­های پلاژیوکلاز هم در آندزیت و هم بازالت‌ها متشکل از سه بخش هسته، گوشته و پوسته هستند و محتوای انورتیت در هسته و گوشته­ی آن‌ها مشابه­اند (An_39-60). هسته‌های فنوکریست‌های پلاژیوکلاز که به نظر می­رسد در تعادل با ماگمای آندزیتی تبلور یافته‌، الگوهای مختلفی از منطقه­بندی را به نمایش می­گذارند. محتوای عناصر فرعی (Fe، Mg، Sr، و Ba) در مناطق مختلف هسته این بلورها گاه ثابت و گاه از محتوای انورتیت پلاژیوکلاز پیروی می­کنند و می­توانند نشانگر فرایندهای دینامیکی درون مخزن ماگمایی حین شکل‌گیری هسته در ماگمای آندزیتی باشند. شکل‌گیری بافت‌های واجذبی و خلیجی در حاشیه هسته، و سپس تغییر الگوی توزیع عناصر Sr و Ba، جهش ناگهانی محتوای انورتیت (حدود An₄₀ تا An₆₀)، Fe و Mg همراه با شکل‌گیری گوشته­ی دارای بافت غربالی روی هسته در پاسخ به تغییر دما و ترکیب ماگما در اثر تزریق ماگمای بازالتی به مخزن ماگمایی رخ‌داده‌است. افزایش انورتیت در پوسته­ی پلاژیوکلازهای ماگمای بازالتی (از An₅₃ به An₇₄) و کاهش محتوای انورتیت در پوسته­ی پلاژیوکلازهای ماگمای آندزیتی (از An₆₉ به An₅₃) نشان می­دهند که دو ماگما در مراحل­نهایی تبلور پلاژیوکلاز در اثر عواملی نظیر صعود ماگما هویت شیمیایی متمایز خود را یافته­اند. این شواهد همراه با گردشدگی حاشیه میکروفنوکریست‌های پیروکسن و منطقه­بندی ضعیف در آن‌ها نشان از تغذیه اتاقک ماگمایی با ماگمای بازالتی دارد که چه به صورت فیزیکی و چه به صورت شیمیایی با ماگمای آندزیتی بر همکنش داشته است.